The role of the eu in conflict resolution: the case study of nagorno-karabakh

ÖZETBu tez AB’nin, yirmi yılı aşkın süredir çözümsüz olarak kalan Dağlık Karabağ sorunundaki çatışma çözümü rolünü anlamayı amaçlamaktadır. Tezin ilk hedefi çatışma çözümü alanının önemini ve Dağlık Karabağ gibi çatışmaların sonlandırılmasında ve “pozitif barış” süreci sağlamasındaki etkisini incelemektir. İkinci hedef AB’nin kendi tarihi boyunca çatışma çözümü, barış inşası ve arabuluculuk politikalarını benimseyip benimsemediğini ve bu konuda ne ölçüde başarılı olduğunu tespit etmektir. ‘Çatışma’ ve ‘çatışma çözümü’ kavramları, genel çerçeveden başlanarak AB’nin uluslararası çatışmalardaki çatışma çözümündeki etkisine uzanarak anlatılmaktadır. Üçüncü hedef, AB’nin Dağlık Karabağ sorununu çözmesindeki kapasitesini, çatışmanın çözümünde şu tarihe kadar neden başarısız olduğunu ve AB’nin gelecekte çatışan taraflara arabuluculuk etmesinin önemini değerlendirmektir. Bir barış projesi olan AB’nin, sistematik olmamasına rağmen, dış politikasında uzun dönem çatışma çözümü araçları geliştirdiğini ileri sürüyorum. Bununla birlikte, Dağlık Karabağ sorununun AB tarafından çözüm olasılıkları; birliğin dış politikadaki dahili tutarsızlığı, Rusya ve ABD gibi diğer güçlerin jeopolitik çıkarları, birliğin Minsk Sürecine bağımlı olması, dahili olarak ekonomik güçlük çekmesi nedeniyle finansal kısıtlamaları ve bağımsız ve sistematik çatışma çözümü politikalarının ve araçlarının eksikliği gibi devingenler tarafından engellenmektedir.ABSTRACTThis thesis aims at discovering the EU’s conflict resolution role in Nagorno-Karabakh conflict, which has remained unresolved for over two decades. The first goal of the thesis is to analyse the significance of the conflict resolution field and its effectiveness in ending conflicts like that of Nagorno-Karabakh and maintaining “positive peace.” The second goal is to demonstrate whether the EU has adopted, throughout its history, the policy of conflict resolution, peace building and mediation roles and to what extent it has been successful. The concepts of ‘conflict’ and ‘conflict resolution’ are explained starting from more general theoretical framework towards the role of the EU’s effectiveness in conflict resolution in international conflicts. The third goal is to evaluate the capacity of the EU to resolve Nagorno-Karabakh conflict, the reasons why it has been unsuccessful so far in resolving the conflict and why it is of great importance for the EU to mediate the conflicting sides in the future. I argue that although unsystematically, the EU –as a peace project –has developed long term conflict resolution tools in its foreign policy. The EU’s prospects of resolving the Nagorno-Karabakh Conflict, however, are impeded by several dynamics, such as its internal incoherence in foreign policy; geopolitical interests of other powers like Russia and the USA, the Union’s dependence on Minsk Process, financial restrictions due to the Union’s internal economic hardship, and lacking systematic and independent conflict resolution policies and instruments