Üçüncü kişinin fiilini taahhüt

ÖZETKonumuzu oluşturan üçüncü kişinin fiilini taahhüt sözleşmesi, çeşitli makalelerde incelenmiş ise de bugüne dek ne ülkemizde ne de İsviçre’de ayrı bir incelemeye konu olmuştur. Bu nedenle uygulaması da zaman içinde yaygınlaşmış olan bu kurumu çalışma konusu olarak seçmiş bulunmaktayız.Çalışmada BK m.110’da düzenlenmiş olan üçüncü kişinin fiilini taahhüt kurumun niteliği irdelenmiş; diğer teminat sözleşmeleriyle aralarındaki farklar ve özellikleri incelenmiştir. Daha sonra sözleşmenin hükümleri açıklanmıştır. Son olarak ise sözleşmenin sona erme hallerine ilişkin açıklamalar yapılmıştır. Bu çalışmayla kurumun bir sözleşme niteliğinde olduğu ve buna bağlı olarak da Borçlar Kanununun teminat sözleşmeleri kısmında yer alması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır. Mevcut düzenlemenin yetersizliği nedeniyle kurumun acilen hukukî düzenlemeye kavuşturulması gerektiği, sadece bizim tezimizin bir sonucu olmayıp; uygulamadaki karmaşık görüntünün de zorunlu bir sonucudur. Vaad edenin borcunun belirlenmesi, üçüncü kişi ile vaad edilen arasında bir borç ilişkisinin varolması hâlinde, bu borç ilişkisinin ne kapsamda vaad edenin tazmin borcuna etkisi olacağı; vaad edilenin üçüncü kişi ile aralarındaki borç ilişkisinden doğan haklarıyla, üçüncü kişinin fiilini taahhüt sözleşmesinden doğan hakları arasındaki bağlantı açıklığa kavuşturulmalıdır. Konuyla ilgili olarak düzenlenmesi zorunlu hususlardan biri, belki de en önemlisi ödeme yapan vaad edenin üçüncü kişiye rücû etmesidir. Uygulamada oldukça uyuşmazlığa yol açan bu husus hakkında belli şartların varlığı hâlinde kanundan doğan rücû imkanı getirilmesi zorunludur. Bu nedenlerle konunun bir an önce yasal düzenlemeye kavuşturulması ve anılan sorunlu hususların yasal bir zeminde çözülmesi gereklidir. SUMMARYPorte fort (Contract upon the third party’s act / Vertrag zu lasten eines dritten), the subject of our thesis has been subject to a thesis neither in Switzerland nor in Türkiye. For this reason we have decided the subject which has been practised a lot lately.In the thesis, the nature of Art.110 of Turkish Civil Code; the distinction between Porte fort and other warranty forms; the characteristic of the contract are examined. Then the effects of the contract on parties are explained. Finally the ending reasons for the contract are explained. With the thesis Art. 110 regulates a contract so it must be replaced in the special section of warranty contracts of the Turkish Civil Code. The result that the contract should be regulated as soon as possible due to lack of present legislation is not only our conclusion; but also a general conclusion. The debt of the promisor, the relation between the third party and the promisor, effects of the third party’s relations on the promisor’s debt, the rights of the promisor should be regulated. It is also vital for the promisor that his right to recourse should be regulated as soon as possible. In practise most of the conflict rise from the recourse problem