Türkiye’de yeni iletişim teknolojilerinin yükseköğrenim kurumlarında uzaktan eğitim alanında kullanımı

Günümüzde uzaktan eğitim, bireyler için kaçınılmaz bir süreç haline gelmiştir. Zamanın ve mekânın sınırlarını ortadan kaldıran bu eğitim anlayışı teknolojik gelişmelerle şekillenmektedir. Nitelikli bir eğitim süreci için en önemli unsurlardan olan geribildirim öğesi teknolojik araçlar yardımıyla sağlanmaktadır. Zamansal ve mekânsal sınırlılıkları yok eden uzaktan eğitimde yeni bir öğrenen-öğreten ilişkisi gerçekleşmektedir. Yeni iletişim teknolojileri tabanlı olarak bilgi toplumunda klasik eğitim anlayışı değişmiştir. Öğretmen merkezli olarak tanımlanan geleneksel eğitim anlayışı yerini öğrenci merkezli bir eğitim anlayışına bırakmıştır. Bilgi toplumu kuramı öncülerinden Daniel Bell, Alvin Toffler, Yoneji Masuda ve Manuel Castells toplumu inşa etme sürecinde yeni iletişim teknolojilerine çok önemli roller atfetmişlerdir. Eğitim süreci ile iletişim süreci birbirine benzemektedir. Eğitim sürecinin öğeleri ile iletişim sürecinin öğeleri birbirine denk gelmektedir. Eğitim sistemlerinin temel görevi birey yönlendirmekle birlikte toplumu biçimlendirmektir. Bu nedenle önemli bir görevi olan eğitim sistemini nitelikli hale getirebilecek en önemli unsurlardan biri süreçte kurulan iletişimin yapısıdır.Bu çalışma, yeni iletişim teknolojileri bağlamında uzaktan eğitim sistemlerini iletişim ve etkileşim boyutuyla ele almıştır. Çalışmanın ana çatısı, yeni iletişim teknolojilerinin en önemli özelliklerinden biri olarak etkileşim üzerine kurulmuştur. Eğitim sürecinde iletişimin önemini vurgulayan çalışma, uzaktan eğitimde de etkileşimi önemli bir motivasyon unsuru olarak değerlendirmiştir. Çalışmanın temel amacı, uzaktan eğitimin etkili bir öğrenme faaliyeti olup olmadığını belirlemektir. Araştırmada veri toplama yöntemi olarak anket, Fırat Üniversitesi’nde uzaktan eğitim dersleri alan 805 öğrenciye uygulanmıştır. Verilerin analizi ise SPSS programı ile gerçekleştirilmiştir. Betimsel istatistiğin yanı sıra frekans, t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) gibi istatistiksel teknikler kullanılmıştır. Öğrencilerin genel kanaati uzaktan eğitimin etkili bir öğrenme modeli olmadığı yönündedir. Dikkat çeken başka bir bulgu da uzaktan eğitime dair olumlu görüşlerin sınıf seviyesi arttıkça kaybolmasıdır. Çalışmada elde edilen sonuçlara ilişkin olarak çeşitli önerilerde bulunulmuştur. --------------------Nowadays, distance education has become an inevitable process for individuals. This education system, which eliminates the boundaries of time and space, has shaped by technological developments. The feedback element, which is one of the most important elements for a qualified education process, has provided with the help of technological tools. A new learner-teacher relationship takes place in distance education is that eliminates temporal and spatial limitations. The classical education understanding has changed in the information society based on new communication technologies. The traditional education understanding, which is defined as teacher-centered, has been replaced with a student-centered education. Daniel Bell, Alvin Toffler, Yoneji Masuda and Manuel Castells, they are the pioneers of information society theory, have attributed very important roles to new communication technologies in the process of building society. Education process and communication process is similar to each other. The elements of the educational process and communication process is equivalent to each other. The basic task of education systems is to shape the society as well as guide individuals. Therefore, one of the most important elements is that can make the education system qualified, which is an important task, is the structure of communication established in the process. This study deals with distance education systems in terms of communication and interaction in the context of new communication technologies. The main framework of the study is based on interaction which is one of the most important features of new communication technologies. The study emphasizes the importance of communication in the education process that also has been evaluated the interaction as an important motivation element in distance education. The main purpose of the study is to determine whether distance education is an effective learning activity. As a data collection method, the questionnaire has applied to 805 students who took distance education courses at Fırat University. Data analysis has performed with SPSS program. In addition to descriptive statistics, statistical techniques such as frequency, t-test, one-way analysis of variance (ANOVA) have used. The general opinion of the participating students is that distance education method is not an effective learning model. Another noteworthy finding is that positive opinions about distance education have disappeared as the class level increases. Various suggestions have made regarding the results obtained in the study