Mersin bitkisinin (Myrtus communis subsp. communis) termal deri yanığı üzerine etkisi

ÖZETMersin bitkisinin (Myrtus Communis subsp. communis) termal deri yanığı üzerine etkisi.Amaç: Termal hasar, deride oksidatif hasara yol açan yanık toksinleri ve oksijen radikalleri üreterek sistemik inflamatuar reaksiyonları başlatan bir süreçtir. Çalışmamızda, antimikrobiyal, hipoglisemik, antihipertansif, hemostatik, antioksidan, antiinflamatuar ve antikarsinojenik etkileri bulunan mersin bitkisinin (Myrtus Communis L.) termal deri hasarı üzerine olası etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır.Materyal ve Metod: Myrtus Communis L. yaprakları Denizli'nin Turgutlu bölgesinden toplanarak gölgede kurutulmuştur. Toz haline getirilen yaprak örnekleri (100 g), etanol ile Soxhlet cihazında ekstre edilmiş ve vakum altında kurutularak soğutucuda saklanmıştır. Mersin ekstresi oral ve mersin pomadı lokal olarak 100 mg/kg olacak şekilde 2 gün süre ile uygulanmıştır. Eter anestezisi altında, Wistar Albino sıçanlar (200-250 g) 900C (yanık grubu) ve 250C (kontrol grubu) su banyosunda 10'ar saniye bekletilmiştir. Deney sonrası alınan deri örneklerinde malondialdehid ve indirgenmiş glutatyon düzeyleri, katalaz, süperoksit dismutaz, nitrik oksit ve doku faktörü aktiviteleri tayin edilmiştir. Tüm sonuçlar Graph Pad Prism 5 istatistiksel paket program kullanılarak değerlendirilmiştir.Bulgular: Termal hasar, deri MDA değerlerini arttırırken ve deri GSH, NO, SOD CAT ve TF aktivitelerini azaltmıştır. Mersin'in lokal veya oral uygulanması yanık grubunda deri MDA değerlerini anlamlı olarak azaltmıştır. Azalmış deri GSH düzeyleri, CAT ve SOD aktiviteleri hem lokal hem de oral mersin uygulamasında anlamlı olarak artmıştır. Azalmış deri NO aktivitesi, oral mersin uygulaması ile anlamlı olarak artmıştır. Lokal ve oral her iki mersin ekstresi uygulaması deri doku faktörü aktivitesini anlamlı olarak arttırmıştır.Tartışma ve Sonuç: Myrtus Communis ekstresinin lokal ve oral her iki yolla uygulaması yeni yanık hasarı tedavi stratejileri geliştirilirken göz önünde bulundurulmalıdır.ABSTRACTThe effect of Myrtus Communis subsp. communis on the Skin in Thermal Burn InjuryAim: Thermal injury leads to oxidative damage by initiating systemic inflammatory reactions and by producing oxygen radicals that leads to oxidative damage in skin. The aim of this study is to investigate possible effects of Myrtle (Myrtus Communis L.) on thermal injuries, which has antimicrobial, antioxidant, antiinflammatory and anticarcinogenic effects.Material and Methods: Leaves of Myrtus Communis L. collected from the Turgutlu region of Denizli and dried in the shade. Powdered leaves (100g) extracted with ethanol in a Soxhlet apparatus and dried under vacuum and stored under refrigeration. Myrtle extract orally and myrtle pomade locally applied 100 mg/kg for 2 days. Under ether anaesthesia, Wistar albino rats (200-250g) were exposed to a 900C (burn) or 250C (sham) water bath for 10s. In skin samples, malondialdehide and glutathion levels, catalase, superoxide dismutase, nitric oxide and tissue factor activities have determined. All results were evaluated by using Graph Pad Prism 5 statistical package programme.Results: While thermal injury increased skin MDA levels and decreased GSH, NO, SOD and CAT activities. Both local or oral applications of myrtle to burn group significantly decreased MDA level . Decreased GSH levels, CAT and SOD activity significantly increased both local and oral application of myrtle. And decreased NO activity significantly increased by oral application of myrtle. Thermal injury decreased tissue factor activity (TFa). Both local and oral myrtle application significantly increased skin TFa.Conclusion: Either local or oral administratiion of Myrtus Communis extract should be considered in developing new burn injury treatment strategies