Türk hukuku ve karşılaştırmalı hukukta renk markaları

Marka, bir teşebbüsün mal veya hizmetlerini bir başka teşebbüsün mal veya hizmetlerinden ayırt eden işarettir. Açık tanım sebebiyle, marka olabilecek işaretler arasında soyut renk, ses, koku ve tat markaları gibi geleneksel olmayan marka türleri marka hukukunda doktrin tartışmalarının konusuna dönüşmüştür. Soyut renklerin tescil edilebilirliğine karşı görüşlere göre, insan gözünün tanımlayabileceği renk tonlarının sayısı sınırlıdır. Oysa tek başına renkler ve renk kombinasyonları gibi renk markaları başlangıçta ayırt edici olmamakla beraber, kullanım sonucu ayırt edici nitelik kazanabilir. 2015 tarihli Avrupa Birliği Marka Direktifi’ni takiben Türkiye’de yürürlüğe konulan 6769 sayılı Sinai Mülkiyet Kanunu m.4 renk ve sesleri marka olabilecek işaretler sırasına eklemiştir. Ayrıca, yeni kanun çizimle gösterilebilme şartı yerine koruma konusunun açık ve kesin anlaşılması kaydıyla sicilde gösterilebilme şartını getirmiştir. Uygulamada renk markalarınının kullanım sonucu ayırt edici nitelik kazandığını ispat etmeye çalışan teşebbüsler bu ayırt ediciliği kamuoyu anketleri, pazar payı ve satış rakamları gibi vasıtalarla ile göstermeye çalışıyorlar. Çalışmamızın amacı renk markalarının marka olarak tescil edilebilirliğine dair doktrini ve uygulamayı ilgilendiren sorulara uluslararası ve karşılaştırmalı hukukta yanıt bulmak ve kullanım sonucu ayırt ediciliğin ispatını renk markaları açısından incelemektir.--------------------A mark is a sign that distinguishes goods and services of one undertaking from another. Due to the open definition, non-traditional marks, such as colors per se, sound, odor and taste marks have been widely discussed in the legal doctrine among other registrable marks. Those who deny the registrability of colors per se marks put forward that the number of identifiable color shades by a human eye is limited. However, color marks, namely the colors per se and color combinations can acquire distinctiveness through use, in spite of their non-distinctive character at first. Following the European Union Trademark Directive dated 2015, Article 4 of the Turkish Law on Industrial Property No 6769 in force has included colors and sounds. In addition, the new law has replaced the condition of graphic representation with the condition of being represented on the register in a manner which allows determining the clear and precise subject matter of the protection afforded. The undertakings aiming to prove the acquired distinctiveness of color marks through use try to give evidence of public opinion surveys, market share, and sales volume in practice. This study aims to seek answers to questions in the legal doctrine and practice with regard to the registrability of color marks and analyze the prove of acquired distinctiveness through use for color marks