Analysis of regional income convergence in turkey

Bu tez Türkiye bölgelerinin yakınsamasını neoklasik dışsal büyüme modeli ve içsel büyüme modeli çerçevesinde açıklayıcı istatistiklerden de faydalanarak analiz etmektedir. Dışsal model kısmının sonuçlarına göre Türkiye’de bölgeler arasında bir yakınsama olduğu söylenebilir. Ancak inceleme döneminde yakınsama eğilimin arttığı önemli bir kriz (2008 krizi) yer almaktadır. Ayrıca açıklayıcı istatistikler de kriz döneminde yakınsama hızının arttığını göstermiştir. Ancak kriz dönemi dışında Türkiye’de bölgeler arası bir yakınsamanın veya ıraksamanın olduğunu söylemek mümkün değildir. Bu nedenle, çıkarılan ana sonuç, kriz döneminin bölgesel gelir farklılıklarını kapatma açısından pozitif bir etki yaptığıdır. Buna ek olarak, içsel model kısmında AR-GE personelinin toplam istihdamdaki güncel payı ile bölgelerin büyümesine negatif bir etki yaptığı bulunmuştur. Ayrıca, AR-GE personelinin oranını arttırmaya dayanan bir yakalama stratejisinin de bölgelerin büyümesine olumsuz bir eti yaptığı sonucuna ulaşılmıştır. Bunun yanında, incelme döneminde doğu bölgesi batı bölgesinden daha fazla büyüdüğü ve AR-GE personelinin etkisi doğu bölgesi için daha negatif olduğu için toplam istihdamdaki AR-GE personel oranının artması bölgeler arası büyüme farklılıklarını kapatmaktadır. Diğer taraftan, bölgenin AR-GE personelinin toplam istihdamdaki payı ile ekonomik büyümesi arasında U-şeklinde bir ilişki saptanmıştır. Ancak yakınsama konusunda, görece zengin batının AR-GE personelinden pozitif etki almaya daha yakın olması ve görece fakir doğunun düşük AR-GE personel payı ile AR-GE personelinden daha negatif etkilenmesi, doğu bölgesinin AR-GE personeli payını arttırmaya yönelik bir yakalama stratejisinin bölgesel gelir farklılıklarını kapatamayacağını göstermektedir. Ayrıca, doğu bölgesi AR-GE personelinden pozitif etki almaya çok uzaktır. Bu nedenle, eğer doğu bölgesinde AR-GE personel payını arttırmaya yönelik bir yakalama politikası üzerinde ısrar edilirse bu yakınsama yerine ıraksamaya sebebiyet verebilir.--------------------This thesis analyzes convergence among regions of Turkey with neoclassical exogenous growth perspective and endogenous growth perspective incorporating with descriptive statistics. According to results obtained from exogenous model part, there is a tendency of convergence among regions of Turkey. However, there is an important crisis (2008 crisis) in the investigation period in which the tendency of convergence increases. Besides, descriptive statistics show that during the crisis, the speed of convergence increases, however, apart from crisis period it is impossible to state that there is convergence or divergence among regions of Turkey. Therefore, the main conclusion is that crisis has a positive impact on closing income differences among regions. Furthermore, in endogenous model section, it is found that R&D personnel has negative impact on regions’ economic growth with its current share in total employment. Moreover, catch-up strategy based on increasing the ratio of R&D personnel also has negative impact on regions’ economic growth. Besides, increasing the share of R&D personnel in total employment decreases the growth differences between regions by affecting east region more negatively since in the investigation period east region grows more than west region. On the other side, U-shaped relation between the share of R&D personnel in total employment and economic growth is found. However, when it comes to convergence issue, since rich west is closer to take a positive effect from R&D personnel and with relatively low share of R&D personnel the economic growth of east region is more negatively affected by R&D personnel, by applying a strategy based on increasing the share of R&D personnel, east region cannot close the income differences. Moreover, east region is far away from taking positive effect from R&D personnel so that convergence policy insists on increasing the share of R&D personnel in east region may cause divergence rather than convergence