Travayın ikinci evresinde uygulanan ıkınma tekniklerinin travay süreci, maternal ve fetal/yenidoğan sonuçları ve pelvik taban üzerine etkileri

ÖZETTravayın İkinci Evresinde Uygulanan Ikınma Tekniklerinin Travay Süreci, Maternal Ve Fetal/Yenidoğan Sonuçları Ve Pelvik Taban Üzerine EtkileriRefika Genç KOYUCUAmaç: Bu çalışmanın amacı doğum eyleminin ikinci evresindeki valsalva ve spontan ıkınma tiplerinin maternal ve obstetrik sonuçlarını karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Doğum ağrıları olan termde nullipar gebeler valsalva ıkınma grubu (n=40) ve spontan ıkınma grubuna (n=40) randomize edildi. Valsalva grubundaki gebelere araştırmacı, araştırmanın uygulandığı klinikteki ebe/hemşireler ve/veya doğum doktorları tarafından standart kapalı glottis ıkınma talimatları uygulandı ve kontraksiyonlar arasında ventilasyon özendirildi. Aynı ebeler, ana araştırmacı ve/veya doğum doktorları spontan grubun istemsiz ıkınma eforlarını da gözlemlediler. İkinci evre süresi, toplam ıkınma efor süreleri, yenidoğan APGAR skorları, perineal lasereasyon ve postpartum kanama miktarları, genital-perineal ağrı skorları (VAS1: postpartum 1.saat; VAS2: postpartum 1.gün), POP-Q muayene sonuçları ve Q-tip test sonuçları değerlendirildi. Bulgular: İkinci evre süresi valsalva ıkınma grubunda yaklaşık 17 dk daha kısa olarak bulundu(p=0,01). Doğum sonrası Hb seviyelerindeki düşüş oranı spontan ıkınma grubunda önemli oranda daha azdır(p=0,05). VAS-1 ölçüm sonuçları spontan ıkınma grubunda önemli oranda daha düşüktür(p