Navlun sözleşmesi ve konişmentoda yetki/tahkim şartı

Deniz Ticaret Hukuku'nda navlun sözleşmesinin tarafları (taşıyan/taşıtan), çoğu zaman aralarındaki sözleşmeden kaynaklanacak uyuşmazlıkların çözümü amacıyla, söz konusu sözleşmeye bir devletin mahkemelerini yetkili kılan veya genellikle tahkim yolunu sağlayan şartlar koymaktadır. Bu çalışmada uygulamada karşılaşılan sorunlara cevap bulmak, uygulama, doktrin ve Milletlerarası Tahkim Kanunununda varılan çözümler etraflıca incelenmiştir.Birinci bölümünde; Navlun sözleşmesi, İkinci bölümde; konişmento, Üçüncü bölümde; Navlun sözleşmelerinde ve/veya konişmentoda yer alan yetki şartıyla, tarafların yetkili kıldığı yabancı mahkemelerin, Türk mahkemelerinin milletlerarası yetkisi üzerindeki etkisi uygulamada Yargıtay'ın kararları ışığında incelenmiştir. Dördüncü bölümde ise, taraflar arasındaki yabancılık unsuru içeren navlun sözleşmesinde yer alan bir tahkim şartında tahkim yeri Türkiye olarak belirlenmişse, somut hukuki uyuşmazlık bakımından söz konusu bu şartın geçerliliği ve tabi olduğu hukuk Milletlerarası Tahkim Kanunu Yürülüğe girinceye kadarki dönemde gerek uygulamada gerekse de doktrinde arz ettiği farklılıklar dikkate alınarak incelenmiştir. Ayrıca ilgili konularda Milletlerarası Tahkim Kanunu'ndaki düzenlemelere yer verilmiştir.ABSTRACTAccording to Maritime Trade Law, the parties of a freight agreement (carrier/ consignor), accept the jurisdiction of the courts of a certain country or arbitration in order to settle any likely disputes.In this study, we aimed to find solutions to problems encountered, and also examined the application, doctrine and agreements reached in International Arbitrational Law.In the first chapter freight agreements, in second chapter bills of lading and in the third chapter the impact of foreign courts which were authorized through conditions in freight agreements and/or bills of lading on international jurisdiction of Turkish courts were examined according to the decisions of Supreme court.And in the fourth chapter, if place of arbitration is determined to be Turkey in arbitration conditions, the validity of this condition in terms of concrete legal dispute and differences seen in both application and in doctrine in the period until the International Arbitration Law came into force, was examined. Also regulations of International Arbitration Law have been laid out