Sinemanın ev hali: kültürel pratik olarak aile filmleri

Anahtar Kelimeler: Aile Videoları, Hane Tarzı Görsel İletişim, Görsel Antropoloji ÖZETSİNEMANIN EV HALİ: KÜLTÜREL PRATİK OLARAK AİLE FİLMLERİErken dönem sinemasının fiziksel gerçeklik üzerine yoğunlaştığı gözlemlenir. Ancak, sinemanın 'yedinci sanat' olarak kabul görmesiyle bir dönüşüm yaşanmış ve asıl olarak bir kurmaca anlatı sanatı olarak anılmaya başlanan sinema düş dünyalarına yönelmiştir. Sinema için özerk bir alanın üretildiği bu dönemde, yeni oluşan sinema sektöründe ortaya çıkabilecek belirsizliklerin ortadan kaldırılması amacıyla amatör unsurlar profesyonel sinemadan ayıklanmıştır. Bu süreç sonucunda, artık merkezci bir söyleme dayanan sinema 'evrensel' olma iddiasını taşıyan bir kent eğlencesine dönüşmüştür.Sinemanın Ev Hali: Kültürel Pratik Olarak Aile Filmleri başlığını taşıyan bu çalışmada, yerleşik egemen söylemler çerçevesinde sinemasal alana dahil edilmeyen aile filmlerinin/videolarının da sinema başlığı altında değerlendirilmesi gerektiği savunulmaktadır. Çalışmada sergilenen yaklaşımda, sinema asıl olarak bir iletişim biçimi olarak kabul edilmiştir. Bu doğrultuda, aile filmi bir kültürel temas bölgesi olarak tanımlanmış ve bütün dilsel biçimlerde olduğu gibi, aile filmlerinde de anlamın karşılaşmalarla, karşılıklı diyalogla gerçekleştiği vurgulanmıştır. Aile merkezinde birçok farklı biçimde üretilen, saklanan, farklı zamansal/mekânsal koşullarda tekrar tekrar kullanıma sunulabilen bu filmler, ailenin toplumsal yaşamının içinde yer alırlar. 1980’lerden itibaren düğün ritüeli içinde yer almaya başlayan ve günümüzde düğün törenlerinin ayrılmaz bir parçası olarak bir alt ritüele dönüşen düğün videoları, aile tarihçesi açısından önemli belgeler olmalarının ötesinde, kullanıcıları açısından bazı kültürel gereksinimleri karşılarlar. Göç olgusunun çok güçlü bir toplumsal belirleyici olduğu günümüz dünyasında, bu videolar farklı kültürler arasında zamansal/mekansal sınırların ötesinde bir köprü işlevi üstlenirler. Çalışmanın saha çalışmasında Fransa’da yaşamakta olan Türk göçmenlerin düğün videolarından hareketle, kültürel anlamın görsel olarak nasıl kodlandığının incelenmesi amaçlanmıştır.Anahtar Kelimeler: Home Videos, Home Mode of Visual Communication , Visual AnthropologyABSTRACT CINEMA OF THE HOME MODE: HOME MOVIES AS CULTURAL PRACTICEThe very substance of early cinema is the physical reality. However, after the acceptance of cinema as ‘the seventh art’, a transformation has taken place and as being a fictional narrative form, cinema’s main focus turned to the world of dreams. Seeking an autonomous field for cinema, the emerging industry eliminated all amateur factors to form a professional cinema. As a result of this process, cinema is now claimed to be a ‘universal’ urban entertainment. In this study, cinema is mainly considered as a way of communication: Against the framework of the dominant discourses that surround what cinema is, this study asserts that family films/videos should be evaluated under the title of cinema. Produced in the center of the family in many different ways, stored in different temporal / spatial conditions, the family film is an interface between family and the social.Starting from the 1980s, production of wedding videos became almost indistinguishable from the wedding ceremonies. Turning into a ritual in a ritual, from our perspective, these videos are more than mere documents of a familial history. Wedding video practices fulfill some cultural needs of their practitioners. In our contemporary world, where migration is a strong social experience, these videos may as well serve as a tool for linkage between host and home cultures