Türkiye'de ve dünya'da işsizlik sigortası ve ekonomiye etkileri

İşsizlik, tüm dünyada gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin ortak sorunu olarak karşımıza çıkmaktadır. Özellikle 1973 yılında “Dünya Petrol Krizi” ülkelerdeki işsizlik olgusunu tetiklemiştir. Bu tarihten itibaren tüm dünya genelinde işsizlikle mücadele adı altında politikalar ve programlar geliştirlerek işsizik sorununun izalesi için uğraşlar verilmiştir. Bu uygulamaların ortak adına istihdam politikaları denilmektedir. İstihdam politikaları aktif ve pasif olmak üzere ikiye ayrılmaktadır. Pasif istihdam politikaları ülkelerin en çok başvurduğu ve kısa vadede netice alabildiği fakat uzun vadede işsizlikle mücadele yetersiz kalınan, işsizin işsizlikten kaynaklanan psikolojik sorunlarına ilk müdahaleyi yapan ve kısa vadeli çözüm getiren, işsizlik sigortası işsizlik yarımı, kidem tazminatı, ücret garanti fonu vb. işsizi pasifize eden uygulamalardır. Aktif istihdam politikaları ise, ülkelerin özellikle yapısal işsizlikle mücadelede 1990’lardan sonro yoğun bir şekilde uyguladığı ve GSMH’ları içerisinde gün geçtikçe ddaha da payını arttırdıkları, işçinin kısa vadede işsizlik problemini çözmenin ötesine işçiye vasıf kazandırarak ileriye dönük neticeler alma yolunda ilerleyen ve işçiyi işgücü piyasasında aktif olarak tutma eğilimi ve amacı içerisinde olan meslek eğitim girişimcilik eğitimi, çıraklık eğitimi, rehabilitasyon hizmetleri, ücret sübvansiyonlaır, istihdamı teşvike yönelik tedbirler, kısa çalışma uygulamaları vb. politikalara aktif istihdam politikaları denilmektedir--------------------Nowadays, unemployment is encountered as the common problem of developed and developing countries all over the World. Especially, “World Oil Crisis” in 1973 triggered the phenomenon of unemployment in countries. Since then, policies and programs have been developed under the name of combating unemployment all over the world and efforts have been made to remove the unemployment problem. In general, these practices are called employment policies. Employment policies are divided into two as active and passive. Passive employment policies are the most frequently applied practices that are offering short-term solutions, but inefficient in the long-term unemployment problems; makes the first intervention to the psychological problems of the unemployed resulting from unemployment and pacify the unemployed by unemployment insurance, unemployment benefit, severance payment, wage guarantee fund and so on. Active employment policies, on the other hand, are the practices that countries have applied intensively after 1990s, increasing its share in their gross national product, especially in the fight against structural unemployment. These are the practices that tend to keep the worker active in the labor market and aim to get forward results by gaining qualifications beyond the solution of the unemployment problem of the worker in the short term. Vocational training, entrepreneurship training, apprenticeship training, rehabilitation services, wage subsidies, measures to promote employment, short work practices etc. are the main practises of the active employment policies