Türk vergi hukukunda ispat

ÖZET2365 sayılı Yasadan önceki dönemde VUK.' nun çeşitli maddelerinden ispat ve delil sistemine ilişkin olarak, maddi delil esasına dayalı kanuni delil sisteminin benimsendiği görülmektedir. Bu dönemden 2365 sayılı yasanın çıkmasına kadar olan süreçte delil sistemi, danıştay kararları ile delil serbestisi ilkesine yaklaşmıştır. 2365 sayılı yasa ile vergi hukukunda ispat ve delile ilişkin olarak VUK. 3/ B maddesi ile getirilen düzenleme bu husustaki uygulamaların yasal zemine ulaşmış halidir. 2365 sayılı yasa ile Ekonomik yaklaşım ve Delil Serbestisi ilkeleri ispat ve delil sistemimize VUK. 3/ B maddesi ile katılmıştır. Bu ilkeler vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin tespitine ve vergisel olayların kavranmasına hizmet etmektedir.Vergi yargılamasında idari yargıya hakim olan ilkeler VUK. 3/ B 'deki ispat kuralından hareketle vergi yargılaması hukuku için de geçerlidir.VUK. 3/ B 'de deliller konusunda ayrıntılı bir düzenleme olmamakla birlikte yemin hariç her türlü delilin vergiyi doğuran olayın ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin tespitinde kullanılacağı ifade edilerek delil serbestisi ilkesi açıkça kabul edilmiştir. Ayrıca tanık delili konusunda vergiyi doğuran olayla ilgisi tabii ve açık bulunmayan tanık ifadesinin delil olarak kullanılamayacağı ifade edilmiştir. Bu hüküm tanık ifadesinin delil niteliğini kabul etmekte ancak yargılama sırasında tanığın mahkemede dinlenip dinlenmeyeceğine dair bir açıklık getirmemektedir. VUK. 3/ B maddesi 2365 sayılı yasa' dan önceki dönemde var olan tartışmaları ve belirsizlikleri ortada kaldırmayı amaçlamış ve büyük ölçüde de başarılı olmuştur. Ancak özellikle yukarıda bahsedilen tanığın mahkemede dinlenememesi sorununa çözüm getirilmelidir. Vergi hukukunun özerk bir hukuk dalı olması Vergi Yargılamasının idari Yargılama Usulü Kanunu'ndan bağımsız bir Vergi Yargılaması Usulü Kanununa ihtiyaç duyurması sonucunu doğurmaktadır.ABSTRACT PROOF IN TURKSIH TAX LAWIt can be seen from the various clauses of VUK related to the proof and evidence that the legal proof system based on the material proof basis had been accepted in the period before the code numbered 2365. The proof system from that period to the execution date of the code no 2365 approached to the proof freedom principle by the decisions of the State Council. The arrangement brought with VUK.3/ B clause related to the proof and evidence in the tax law by 2365 no code bases on a legal ground for such applications. The Economical approach and proof freedom principles have been added to our proof and evidence system with VUK.3/B clause by 2365 no code. These principles help to determine the event bearing tax and the real cost of procedures related to this event and to comprehend the tax type events. The principles of tax judgement that dominate on the administrative judging are also valid for the tax judgement law depending on the proof rules in VUK. 3/B. Though there is not any detailed arrangement about the proofs in VUK.3/B , it is expressed that all kinds of proofs ,except the oath, can be used to determine the actual content of the event bearing tax and procedures related to this event and so proof freedom principle has been clearly accepted. Besides, with regard to witness proof , it is expressed that the statement of a witness that is not clearly and naturally related to the event bearing the tax would not be used as a proof. This provision accepts the proof quality of a witness statement but does not clearly indicate whether a witness will be heard at the court during judging. VUK 3/B clause aims to remove the discussions and uncertainties existed in the period before 2365 no code and it has become greatly successful. However, the problem about not to hear the witness at the court could not be solved. As the tax law is an autonomous law branch, the tax judging requires a Tax Judgement Procedure Code independent from the Administrative Judging Procedure Cod