Strażnice pożarnicze jako element krajobrazu kulturowego małych miast (na przykładzie obiektów z końca XIX i pierwszej połowy XX wieku z terenu Wielkopolski)

Od połowy XIX wieku strażnice pożarnicze zaczęły na stałe wpisywać się w krajobraz kulturowy małych miast, przez kolejne sto lat wykształcając swoje miejsce obok kościołów, ratuszy oraz innych budynków użyteczności publicznej. Umieszczano je niejednokrotnie jak najbliżej rynku, czasami w samym centrum miasta. Większe obiekty lokowano na skraju starego miasta lub w nowych dzielnicach. Niejednokrotnie swą architekturą upiększały przestrzeń wokół siebie