بررسی آسیب‌های کارکردی پردیس‌های خودگردان دانشگاه‌های دولتی شهر تهران

با توجه به اینکه از سال 1390، پردیس‌های خودگردان عهده‌دار رسالت و کارکردهای آموزش‌عالی شده‌اند و اهمیت این مسئله، این پژوهش باهدف، بررسی و آسیب‌شناسی کارکردی پردیس‌های خودگردان در سه بعد (آموزش، پژوهش و خدمات تخصصی) و پیامدهای بلندمدت این آسیب‌ها انجام‌شده است. بدین منظور با 21 نفر از صاحب‌نظران آموزش‌عالی و مدیران پردیس‌های خودگردان دانشگاه‌های دولتی شهر تهران به روش نمونه‌گیری هدفمند مصاحبه عمیق نیمه‌ساختارمند انجام شد. این پژوهش کیفی، از نوع رویکرد استقرایی و ازنظر روش توصیفی‌-‌ اکتشافی است. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل مضمون (تم) استفاده و مضامین آسیب‌های کارکردی استخراج شد. حاصل تحلیل مصاحبه‌ها، استخراج 97 کد در قالب 3 مؤلفه اصلی و 6 مؤلفه فرعی هست. 58 کد از کدهای استخراج‌شده از مصاحبه‌ها، مربوط به بعد آموزش آسیب‌های کارکردی شامل؛ افت کیفیت فرایند آموزش، افت کیفیت فرایند یادگیری، عدم تعامل سازنده بین استاد و دانشجو بوده است. همچنین، 19 کد از کدهای استخراج‌شده از مصاحبه‌ها مربوط به بعد پژوهش آسیب‌های کارکردی شامل؛ کیفیت پایین پژوهش و عدم توجه به پژوهش دانشجویی بوده است.9 کد از کدهای استخراج‌شده از مصاحبه‌ها مربوط به بعد خدمات تخصصی آسیب‌های کارکردی در عدم تعامل پردیس، صنعت و سایر بخش‌های جامعه خلاصه می‌شود. همچنین،11 کد از کدهای استخراج‌شده، مربوط به پیامدهای بلندمدت آسیب‌های کارکردی پردیس‌ها شامل؛ افت کیفیت ورودی‌های پردیس، گسترش مدرک‌گرایی، افت کیفیت پژوهش، توجه صرف به کارکرد آموزش، اولویت کمیت بر کیفیت، افت کیفیت فارغ‌التحصیلان، عدم تولید علم و لطمه به جایگاه بوده است. بر این اساس انتظار می‌رود، در جهت کاهش یا رفع این آسیب‌ها تلاش شود