Pacjent z przewlekłą białaczką limfocytową z licznymi powikłaniami po wcześniejszych liniach leczenia i wieloma powikłaniami obecnie w trakcie terapii wenetoklaksem w skojarzeniu z rytuksymabem

U 67-letniego pacjenta z przewlekłą białaczką limfocytową po 15 latach od rozpoznania wystąpiła kolejna progresja choroby po 10. linii leczenia. Wcześniej pacjent otrzymywał chemioterapię, immunoterapię oraz leczenie celowane ibrutynibem. Pacjent był obciążony udarem krwotocznym oraz wymagał w przeszłości żywienia przez gastrostomię. Z powodu kolejnej progresji choroby i stwierdzenia delecji w obrębie chromosomu 17 pacjent został zakwalifikowany do leczenia rytuksymabem i wenetoklaksem, który następnie stosowano w monoterapii. Leczenie to poprawiło stan kliniczny pacjenta, prowadząc do całkowitej remisji. Nie obserwowano poważnych zdarzeń niepożądanych związanych z leczeniem, jednak w trakcie terapii pacjent przebył zakażenie wirusem SARS-CoV-2. Przebieg zakażenia był umiarkowany, a pacjent nie wymagał hospitalizacji; na czas zakażenia przerwano jednak terapię wenetoklaksem. Podsumowując, wenetoklaks jest skutecznym lekiem w nawracającej lub opornej przewlekłej białaczce limfocytowej również u pacjentów leczonych wcześniej innymi lekami celowanymi