Deeskalacja terapii systemowej zaawansowanego raka jelita grubego – uzasadniona praktyka kliniczna w aspekcie skuteczności i bezpieczeństwa

Colorectal cancer is one of the most frequent malignant tumours in Poland, making up the third cause of cancer deaths both in women and in men with regards to the frequency of occurrence. The therapy of patients with high-stage colorectal cancer is palliative and should be conducted in a continual manner until the disease progression or unacceptable toxicity of treatment. By definition, palliative care aims at prolongation of the period to the exacerbation of the disease and of the overall survival with simultaneous guarantee of appropriate quality of life to the patients. A long-term use of a multidrug chemotherapy is often connected with the presence of clinically significant toxicity, therefore, de-escalation of systemic treatment is currently the subject of numerous analyses. The studies evaluating the effect of maintenance therapy on patient survival, prove that this kind of treatment makes up a valuable option in the case of patients in whom a good clinical effect is maintained with a concurrent reduction of toxicity of treatment. Especially in the context of the ongoing SARS-CoV-2 pandemic, monotherapy or less aggressive therapy should be discussed with patients.Rak jelita grubego to jeden z najczęściej występujących nowotworów złośliwych w Polsce i stanowi trzecią przyczynę zgonów z powodu nowotworów zarówno u kobiet jak i mężczyzn. Terapia chorych z rozpoznaniem zaawansowanego raka jelita grubego ma charakter paliatywny i powinna być prowadzona w sposób ciągły do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności leczenia. Z założenia, opieka paliatywna ma na celu wydłużenie czasu do zaostrzenia choroby i przeżycia całkowitego przy jednoczesnym zapewnieniu chorym odpowiedniej jakość życia. Długotrwałe stosowanie wielolekowej chemioterapii często wiąże się z występowaniem istotnej klinicznie toksyczności, dlatego deeskalacja leczenia systemowego jest obecnie przedmiotem licznych analiz. Badania oceniające wpływ leczenia podtrzymującego na przeżycie pacjentów dowodzą, że strategia ta jest cenną opcją u tych chorych, u których utrzymuje się dobry efekt kliniczny przy jednoczesnej redukcji toksyczności terapii. Szczególnie w kontekście trwającej pandemii SARS-CoV-2 monoterapia lub mniej agresywna terapia powinny być omawiane z chorymi