TÜRKÇE ÖĞRETMENLERİNİN ÖZ YETERLİKLERİ İLE DİL BİLGİSİ ÖZ YETERLİLİK ALGILARI ARASINDAKİ İLİŞKİ

Self-efficacy is people's belief in themselves for a goal they want to achieve.  When both the relevant literature and the course contents of the education faculties in Turkey are examined, it is seen that grammar is an important area of competence in terms of teaching Turkish. This study focused on the relationship between Turkish teachers' self-efficacy and grammar self-efficacy perceptions. A mixed-methods research design was used in the research. The quantitative dimension consists of two scales, and the qualitative dimension is conducted with an interview. TSES and GSES questionnaires were applied to 404 participants who work as Turkish teachers in public schools in Turkey and agreed to participate in the research voluntarily. In order to examine the data obtained from the questionnaires in depth, a focus group interview was conducted with 6 participants who worked as Turkish teachers in public schools in Turkey and voluntarily agreed to participate in the research. According to the findings obtained from the research, a significant and positive relationship is observed between Turkish teachers' self-efficacy and grammar self-efficacy perceptions. It is shown that both self-efficacy and grammar self-efficacy perceptions of the participants did not differ significantly according to the gender variable.Öz yeterlik, insanların ulaşmak istedikleri bir amaç için kendilerine olan inançlarıdır. Türkiye'deki eğitim fakültelerinin hem ilgili literatürü hem de ders içerikleri incelendiğinde dil bilgisinin Türkçe öğretimi açısından önemli bir yeterlik alanı olduğu görülmektedir. Bu çalışma, Türkçe öğretmenlerinin öz yeterlikleri ile dil bilgisi öz yeterlik algıları arasındaki ilişkiye odaklanmıştır. Araştırmada karma yöntem araştırma deseni kullanılmıştır. Nicel boyut iki ölçekten oluşur ve nitel boyut görüşme ile yürütülür. Türkiye'de devlet okullarında Türkçe öğretmeni olarak görev yapan ve araştırmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden 404 katılımcıya TSES ve GSES anketleri uygulanmıştır. Anketlerden elde edilen verileri derinlemesine incelemek amacıyla Türkiye'de devlet okullarında Türkçe öğretmeni olarak görev yapan ve araştırmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden 6 katılımcı ile odak grup görüşmesi yapılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre Türkçe öğretmenlerinin öz-yeterlikleri ile dil bilgisi öz-yeterlik algıları arasında anlamlı ve pozitif bir ilişki olduğu görülmektedir. Katılımcıların hem öz yeterlik hem de dilbilgisi öz yeterlik algılarının cinsiyet değişkenine göre anlamlı farklılık göstermediği gösterilmiştir