Tissue study in epithelial-mesenchymal transition in renal cell carcinoma

Purpose: Renal cell carcinoma (RCC) is an aggressive malignancy with increased frequency worldwide. Exposed metastatic potential at the time of diagnosis leads the corresponding patients to poor prognosis and survival rates. Among molecules that are involved in cell to cell epithelial conjunction, E-cadherin is critical acting as oncogenes during carcinogenetic process in RCC. Decreased or loss of its expression levels is a severe event in RCC increasing its aggressiveness. Our aim was to investigate the deregulation of E-cadherin and vimentin in RCC tissues in an objective way. Methods: We used one hundred (n=100) archival, formalin-fixed and paraffin-embedded RCC tissue specimens, including 75 histologically confirmed clear cell RCC, 13 papillary RCCs, and 12 chromophobe, respectively. Immunohistochemistry was performed implementing an anti- E-cadherin antibody. Digital image analysis was also applied for measuring the corresponding protein expression levels. Results: E-cadherin protein expression demonstrated a progressive decrease in the examined RCC tissue specimens. Negative or loss of its expression was observed in 52 cases, whereas 48 were characterized by moderate/strong (normal) levels. Concerning histological type, loss of e-cadherin was more prominent in clear cell and also papillary variants (p=0.001). Interestingly, a progressive loss of expression was detected according to Fuhrman’s grade classification (p=0.002) in the corresponding analyzed malignant tissues. Low or loss of vimentin expression was observed in 19 cases (19%), whereas the rest of them (n=81 ;81%) demonstrated moderate or dense immunoexpression. Concerning histological type, loss of vimentin was more prominent in clear cell and also papillary variants (p=0.001). Conclusions: Progressive loss of E-cadherin expression is associated with an aggressive phenotype (dedifferentiation, increased metastatic activity) in RCCs, especially in clear cell and papillary histological sub-types, as it happens also with vimentin aberrant expression. Based on their aberrant protein expression, novel agents have been developed for targeting its deregulation enhancing partially its normal function.Το φαινόμενο της επιθηλιομεσεγχυματικής μετατροπής είναι η διεργασία κατά την οποία ένα επιθηλιακό κύτταρο αποκτά φαινότυπο μεσεγχυματικού κυττάρου. Η μετατροπή αυτή στον φαινότυπο του επιθηλιακού κυττάρου απαιτεί την δημιουργία ενός νέου μοριακού προγράμματος του επιθηλιακού ιστού με νέες βιοχημικές οδηγίες. Η ΕΜΤ συμμετέχει σε φυσιολογικές καθώς και σε παθολογικές διεργασίες του οργανισμού. Σκοπό της παρούσας ερευνητικής δραστηριότητας αποτέλεσε η διερεύνηση της ανοσοιστοχημικής πρωτεινικής συνέκφρασης των μορίων ε-καντχερίνης και βιμεντίνης σε σειρά καρκινωμάτων νεφρού διάφορης ιστολογικής τυποποίησης και η συσχέτισή τους με τα κλινικοεργαστηριακά χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα. Το υλικό αναδύθηκε από την αρχειακή ιστική βάση του Παθολογο-ανατομικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών ‘’ΕΛΠΙΣ’’ και αφορούσε σε - εμπεδωμένα σε κύβους παραφίνης – εκατό (n=100) σποραδικά πρωτοπαθή καρκινώματα νεφρού (RCC), προιόντα νεφρεκτομής. Παθολογοανατομικά ταξινομημένα σύμφωνα με τα ιστολογικά κριτήρια της WHO και όσον αφορά τη διαφοροποίηση βαθμονομημένα με το σύστημα κατά Furhman. Τα εξετασθέντα καρκινώματα αφορούσαν σε 75 διαυγοκυτταρικού τύπου (clear cell RCC), 13 θηλώδους τύπου (papillary RCC) και 12 χρωμόφοβου τύπου (chromophobe RCC). Σύμφωνα με τη συνδυασμένη συμβατική και ψηφιακή ανάλυση, υποέκφραση ή απώλεια της έκφρασης της ε-καντχερίνης παρατηρήθηκε σε 52 περιπτώσεις (52%), ενώ οι υπόλοιπες 48 (48%) χαρακτηρίστηκαν από μετρίου εώς ισχυρού βαθμού ανοσοέκφραση. Όσον αφορά τον ιστολογικό τύπο των εξετασθέντων περιστατικών, απώλεια της έκφρασης της ε-καντχερίνης συσχετίσθηκε περισσότερο με τα διαυγοκυτταρικά και θηλώδους τύπου (p=0.001). Ενδιαφέρουσα παρατήρηση αποτελεί ακόμη η προοδευτική απώλεια της έκφραση του μορίου σε σχέση με το βαθμό διαφοροποίησης του νεοπλάσματος κατά ταξινόμηση Fuhrman’s grade classification (p=0.002). Yποέκφραση ή απώλεια της έκφρασης της βιμεντίνης παρατηρήθηκε σε 19 περιπτώσεις (19%), ενώ οι υπόλοιπες 81 (81%) χαρακτηρίστηκαν από μετρίου εώς ισχυρού βαθμού ανοσοέκφραση. Όσον αφορά τον ιστολογικό τύπο των εξετασθέντων περιστατικών, απώλεια της έκφρασης της βιμεντίνης συσχετίσθηκε περισσότερο με τα διαυγοκυτταρικά και θηλώδους τύπου (p=0.001)