Kritiek van de interpreterende rede

In zijn jongste boek, Kritiek van de interpreterende rede, bekijkt Filip Buekens de centrale thema's in de taalfilosofie van Davidson. Vertrekkend vanuit de stelling dat spreken en verstaan een vorm van rationeel handelen is, wordt onderzocht hoe een theorie voor een taal (in de vorm van een Tarskiaanse waarheidstheorie) wordt geconstrueerd vanuit het standpunt van een 'radicale interpretator' die inzicht wil krijgen in het talig handelen van personen. In een uitgebreide vergelijking met de filosofie van Michael Dummett en W.V. Quine worden de specifieke uitgangspunten van Davidson verhelderd. Daarbij gaat vooral aandacht naar de constitutieve principes die het verstaan van anderen en het begrijpelijk zijn voor anderen mogelijk maken. Davidson verbindt aan dit project belangrijke metafysische conclusies. Deze worden uitgebreid toegelicht. Zo bespreekt de auteur de anti-sceptische argumenten van Davidson, het probleem van de onbepaaldheid van de referentie-relatie en Davidson's afwijzing van het relativisme. In een laatste hoofdstuk wordt de filosofie van Davidson getoetst aan belangrijke taalfilosofische discussies die de jongste jaren gevoerd werden: essentialisme, het volgen van regels, het probleem van de ling