Türkiye Tarihinden Bir Arakesit: 1950-1980 Yıllarında Kadınların Kamusal Alanda Görünürlüğünü Meşrulaştıran Hayırseverlik Faaliyetleri: Dermancıoğlu Ailesi Örneği

This study focuses on the history of women’s visibility in Turkey with the example of Dermancıoğlu Family between the years of 1950 and 1980. This intersection also includes many women stories in the public sphere, and the oral history method is very effective to make their own experiences visible. Accordingly, oral history interviews conducted with Dilek Dermancıoğlu are underlying for this study. The philanthropic activities of Sabahat Dermancıoğlu and Dilek Dermancıoğlu, which are considered significant in building their own identities, have a critical role in both their private and public life. Understanding the continuity of the mother-daughter generation is a considerable accumulation for the presence in the public and private spheres. This study concentrates on the problem of women's visibility in historical documents, hence it diversified its resources and benefited from family archives, items, ephemera, archive documents, periodicals, city maps, various books, and articles. This study is also the narrative of this accumulation, continuity, ruptures, and the visibility of women extending from the private to the public, which is transferred from generation to generation and from period to period, is a remarkable contribution to women's history.Bu çalışma, Türkiye’de kadınların kamusal alanda görünürlüğünün arttığı 1950-1980 yıllarında, Ankara’da yaşayan Dermancıoğlu Ailesindeki kadınlarının kamusal alan deneyimlerine sözlü tarih metodunu kullanarak odaklanır. Bu arakesit, Türkiye tarihinde kadının kamusal yaşamdaki görünürlüğü hususunda sesleri duyulmayan birçok kadının hikâyesini içinde barındırır ve dolayısıyla çalışmada kullanılan sözlü tarih metodu, dönemin kadınlarının kendi anlatılarını ortaya çıkarmada yardımcı olur. Sabahat Dermancıoğlu ve Dilek Dermancıoğlu’nun kendi kimliklerini inşasında önemli bir yere sahip olan hayırseverlik faaliyetleri özel ve kamusal yaşam ekseninde kritik bir role sahiptir. Anne-kız neslinin birikimi ve sürekliliği düşünüldüğünde, kamusal ve özel alandaki deneyimiyle bir kadını anlamak, kamusal alanda kadınların oluşturduğu görünürlük patikalarını anlamak için gereklidir. Tarihî belgelerdeki kadın görünürlüğü problemini odak noktasına alan ve kamusal alanda görünürlüğü iç içe geçmiş bir örüntü olarak inceleyen bu çalışma, kaynaklarını çeşitlendirerek aile arşivi, eşyalar, efemera, arşiv belgeleri, süreli yayınlar, kent haritaları ve muhtelif araştırma eserlerinden faydalanmıştır. Böylelikle kadınların kamusal alanda görünürlüğünün karanlıkta kalan bir kesitini aydınlatmayı amaçlamaktadır. Bu çalışma, nesilden nesle ve dönemden döneme aktarılan bu birikimin, sürekliliğin, kırılmaların; ayrıca kadınların özelden kamusala uzanan görünürlüğünün kadın tarihine sağladığı önemli bir katkının anlatısıdır