Wybrane uwarunkowania dobrostanu psychicznego młodych naukowców - adeptów nauki

Przekroczenie progu dorosłości, jako moment przełomowy w życiu człowieka, od dawna budzi zainteresowanie wielu badaczy. W psychologii nie wypracowano dotychczas jednolitego stanowiska wobec kryteriów początku dorosłości i jej periodyzacji. Zaznaczające się w tym względzie różnice uwarunkowane są wieloma czynnikami, między innymi osiągnięciem dojrzałości fizycznej oraz psychicznej, bądź takimi wydarzeniami życiowymi, jak: zawarcie małżeństwa czy osiągnięcie niezależności ekonomicznej. Wydaje się jednak, że pojedyncze wydarzenia życiowe nie są wystarczającym kryterium, wyznaczającym osiągnięcie dorosłości. Ewa Gurba określa dorosłość jako tę fazę życia, w którą człowiek wkracza po gwałtownych zmianach rozwojowych prowadzących do dojrzałości biologicznej i społecznej, wyrażającej się w zdolności do prokreacji oraz odpowiedzialnego podejmowania ról społecznych (związanych z zakładaniem rodziny, rodzeniem i wychowywaniem dzieci, podejmowaniem i rozwijaniem aktywności zawodowej), a przede wszystkim w autonomicznym kierowaniu swym życiem (Fragment tekstu)