Diplomski se rad bavi avangardnim odrednicama Kamovljeve proze: romana Isušena kaljuža, lakrdija „Žena“, „Katastrofa“, „Odijelo“ i „Stjenica“ te novele „Sloboda“. Metodama pomnog čitanja i usporedne analize, rad ukazuje na važnost groteske, ironije i inovacije u tekstovima Janka Polića Kamova, autora koji je stvarao za trajanja moderne, ali i najavio avangardu u hrvatskoj književnosti. Prvi dio rada donosi pregled teorijskih uvida o avangardi te se oslanja na utjecajne studije Lica moderniteta (Matei Calinescu) i Teorija avangarde (Peter Bürger) kombinirajući ih s knjigama Aleksandra Flakera i Gordane Slabinac, tekstovima koji se oslanjaju na strana istraživanja, ali i na primjere iz hrvatske književnosti. Premda je avangarda sklona odrican...