Zef Bunga heeft Anne Frank gekust

In dit artikel wordt de Nederlandse jeugdtheatervoorstelling Anne en Zef (de Toneelmakerij, 2009) van toneelschrijver en regisseur Ad de Bont geanalyseerd. Dat gebeurt enerzijds door de voorstelling binnen het discours rond de representatie van Anne Frank en haar dagboek te positioneren, anderzijds door deze binnen de traditie van representatie van geweld in het Nederlandse jeugdtheater te plaatsen. De voorstelling breekt met een aantal taboes rondom de getuigenis van de Holocaust. Zij is geen zoektocht naar de ‘echte’ Anne Frank, maar kan eerder gezien worden als een aanklacht tegen de manier waarop kinderen tot slachtoffers van geweld gemaakt worden