Plangebied Langstraat 109 te Wassenaar, gemeente Wassenaar; archeologisch vooronderzoek: proefsleuvenonderzoek - variant archeologische begeleiding

In opdracht van Geofoxx B.V. heeft RAAP van op 25 november 2020 en 25 januari 2021 een archeologisch proefsleuvenonderzoek - variant archeologische begeleiding uitgevoerd in het kader van het project ‘Nieuwbouw Langstraat 109’ in de gemeente Wassenaar. Het doel van het proefsleuvenonderzoek was het vaststellen van de archeologische waarde van het terrein. Hiertoe was het noodzakelijk inzicht te krijgen in de precieze aard en omvang van de vindplaats. In het verlengde daarvan is in kaart gebracht wat de consequenties zijn van de onderzoeksresultaten voor de verdere planvorming in het plangebied. Is de archeologische vindplaats behoudenswaardig, en, zo ja, kan deze behouden blijven of dient deze te worden opgegraven? Omdat het onderzoeksgebied bebouwd was, was regulier archeologische onderzoek voorafgaand aan de geplande ontwikkeling niet mogelijk. Het archeologisch onderzoek is daarom gecombineerd met de civieltechnische werkzaamheden en uitgevoerd als een proefsleuvenonderzoek - variant archeologische begeleiding. Tijdens het onderzoek zijn de ondergrondse civiele werkzaamheden archeologisch begeleid. In totaal is hierbij een oppervlakte van 234 m² onderzocht. De sloop van de bovengrondse structuren en vloeren is niet begeleid, wel van de funderingen. Vervolgens werd door de bevoegde overheid geëist om ter plekke van de twee stroken waar heipalen zouden komen smalle proefsleuven te graven. Mede vanwege instabiliteitsproblemen is dit in overleg uiteindelijk anders opgelost: er zijn over de as van het terrein vier profielputten gegraven en gedocumenteerd. In het plangebied zijn archeologische resten aangetroffen. De vindplaats ligt op de flank van een strandwal. Deze flank is overveend en vervolgens overstoven met duinzand, daarop ligt de vindplaats. Wellicht is ook bouwzand aangebracht, dit valt niet mee te bepalen. De vindplaats betreft de fundering (kelders, water- of rioolput) van de 19e eeuwse gebouwen die aan de Langstraat (zuidwestzijde van het perceel) en de Tuinstraat (noordoostzijde) hebben gestaan. Deze zijn ten behoeve van de nieuwbouw gesloopt. De fundering is dan ook –na documentatie- verwijderd. De aangetroffen paalsporen kunnen, gelet op de paar vondsten in de paalkuilen van een voorganger van deze gebouwen zijn, zeker is dit allerminst. Het valt bovendien ook niet meer te bepalen. Historisch cartografische data duiden bovendien op een eerste bebouwing in de 19e eeuw en daarmee een verband tussen de paalkuilen en de initiële 19e eeuwse bebouwing. Er gaat bovendien verder niet meer verstoord worden. Aan dit rapport is een waardering toegevoegd omdat het onderzoek een waarderend onderzoek betrof. Het is echter een academische exercitie: de vindplaats is vergraven. Het huis is ten behoeve van de nieuwbouw gesloopt, waarmee de behoudenswaardigheid van de aangetroffen fundering ervan ook meteen duidelijk is: die is er niet. De vindplaats is niet behoudenswaardig en het selectieadvies luidt dan ook vrijgave