Courtly love edebiyatında kadın ve aşk: gerçek ve kurgu

The purpose of this study is to examine the formal and thematic interaction of the poetry of medieval Arabs with Western literature through the Troubadour poets in France. In the love poetry of Arabs, where divine love is the central theme, the poet‟s muse is sometimes described as an unattainable divine being, sometimes as a very beautiful woman with earthly qualities. This attitude to woman observed in the poems of Arab writers has had a significant influence, firstly on the Troubadour poets of Southern France, then through the French and the Italian writers on the English. In tracing this influence the present study also tries to draw attention on the paradoxes and dilemmas inherent in the presentation of courtly love and the image of the woman which arise from the unrealistic conditions of life in medieval Europe. In medieval Christian societies “woman” was seen either as Eve, the temptress to be avoided by men or as Virgin Mary, the unreal, unattainable noble and virgin lady who could not be a wife and a beloved but a divinity to be adored. The present study argues that the courtly love poetry that had its sources in Arabic and Troubadour poems foregrounds the irreconcilability of fact and fiction concerning the medieval European man‟s approach to the concepts of love and the “woman”. In building this argument the study will analyze first the love poetry of three early medieval Arab poets namely: Ibn Hazm, Ibn Quzman and Ibn Arabi, who are considered the leading figures of Arabic literature; and then The Knight’s Tale of Geoffrey Chaucer and Le Morte Darthur of Thomas Malory as the two most well-known chivalric love romances of British medieval literature.Bu çalışmanın amacı, Ortaçağ Arap şiirinin Fransa‟daki Troubadour şairleri aracılığıyla, Batı edebiyatı ile olan etkileşimini teknik ve konu bakımından incelemektir. Arap aşk şiirlerindeki ana tema ilahi aşktır. Şaire ilham veren kadın figürü bazen ulaşılmaz ilahi bir varlık, bazen de dünyevi özelliklere sahip güzel bir kadın olarak tasvir edilir. Aşk ve kadın tasvirinin konu olduğu Arap edebiyatının bu özelliklerinin, ilk olarak Güney Fransa‟daki Troubadour şairleri, sonrasında ise Fransa aracılığı ile İtalyan ve son olarak da İngiliz yazarları üzerinde önemli etkileri görülmektedir. Bu çalışma aynı zamanda, Ortaçağ Avrupa‟sındaki yaşam koşulları ve „courtly love‟ şiirlerindeki kadın imajının tasviri arasındaki ikilem ve çelişkilere de dikkat çekmeye çalışır. Ortaçağ Hıristiyan toplumunda kadın hem erkeklerin kaçındığı baştan çıkarıcı Havva, hem de, eş veya sevgili olmaktan uzak, ulaşılmaz kutsal bakire Meryem olarak görülürdü. Ortaçağ Avrupa‟sı erkeklerinin gerçek ve kurgusal düzlemlerde kadın ve aşk anlayışlarının bu zıtlığı, kaynağında Arap ve Troubadour şiirlerini barındıran „courtly love‟ şiirleri sayesinde gözler önüne serilmektedir. Bu tartışmayı oluştururken, öncelikle Ortaçağ Arap şiir edebiyatının önde gelen temsilcileri olan üç farklı şair; Ibn Hazm, Ibn Quzman ve Ibn Arabi‟nin aşk temalı şiirleri incelenecek ve sonrasında Ortaçağ İngiliz romans edebiyatının önemli eserleri arasında yer alan Geoffrey Chaucer‟ın Şövalyenin Hikâyesi ve Sir Thomas Malory‟nin Arthur’un Ölümü ele alınacaktır