Między inferencjonizmem i antyinferencjonizmem: spór o naturę kompetencji komunikacyjnej po odkryciu zjawiska niedookreślenia językowego

Spór między inferencjonizmem oraz antyinferencjonizmem — dwoma konkurencyjnymi ujęciami natury kompetencji komunikacyjnej — toczy się w ramach paradygmatu postgriceowskiego w wyniku sformułowania tezy o niedookreśleniu językowym. Autor niniejszego rozdziału omówi tezy o niedookreśleniu językowym ze szczególnym uwzględnieniem konsekwencji, do których prowadzi ona w ramach griceowskiego myślenia o komunikacji. Zwróci jednocześnie uwagę na prezentację dwóch stanowisk inferencjonistycznych oraz dwóch stanowisk antyinferencjonistycznych. Do grona tych pierwszych zaliczy teorię relewancji oraz teorię rozbudowanego schematu aktów mowy.Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00