Ouderlijke sensitiviteit als mediator op de samenhang tussen het zoeken naar oogcontact en sociale competentie bij baby’s

Achtergrond: Verschillende onderzoeken benadrukken het belang van de ontwikkeling van sociale competentie in de vroege kindertijd. Zowel het zoeken naar oogcontact door baby’s als ouderlijke sensitiviteit lijken de sociale competentie van het kind ten goede te komen. Het is echter nog onduidelijk hoe deze twee invloeden gezamenlijk de sociale competentie van het kind bevorderen. In het huidige onderzoek zal onderzocht worden of er een positief mediërende invloed van ouderlijke sensitiviteit is op de positieve relatie tussen het zoeken naar oogcontact en sociale competentie. Meer duidelijkheid hierover kan helpen bij het ontwikkelen of verbeteren van interventies om verdere problemen in de sociale ontwikkeling tegen te gaan. Methode: Bij baby’s (N=45) van 9 tot 10 maanden oud is gedurende 15 minuten gekeken naar de ouder-kind interactie tijdens de Parent-Child-Interaction taak. Op basis van de Emotional Availabilty Scale en de Social Competence Scale zijn codeerschema’s samengesteld waarmee respectievelijk de ouderlijke sensitiviteit en de sociale competentie van het kind gemeten zijn. Het zoeken naar oogcontact is gemeten door middel van event-sampling. Resultaten: In tegenstelling tot de verwachtingen zijn er geen significante verbanden gevonden. De resultaten laten zien dat er geen relatie is tussen het zoeken naar oogcontact en sociale competentie en dat er bovendien geen mediatie-effect is van ouderlijke sensitiviteit op de relatie tussen het zoeken naar oogcontact en sociale competentie. Conclusie: Vervolgonderzoek is nodig om de samenhang tussen sociale competentie van baby’s, het zoeken naar oogcontact door baby’s en de ouderlijke sensitiviteit te verduidelijken. Mogelijke verklaringen worden besproke