Bevoorrechte betrekkingen tussen Germaans en Grieks: Wilhelm Otto Reitz’ Belga graecissans (1730)

Geen enkele taal ter wereld deelt meer met het Oudgrieks dan het Nederlands. Dat was in elk geval een wijdverspreide opvatting in de Lage Landen vanaf de late 16de eeuw. Vele Duitse taalgeleerden zaten op dezelfde lijn. Samen richtten zij hun pijlen voornamelijk op Franse collega’s, die vele pogingen hadden ondernomen om juist hun moedertaal aan het Grieks te koppelen. Deze bijdrage wil laten zien waarom Nederlandse en Duitse geleerden dit standpunt innamen en welke talige argumenten ze vonden om hun visies te onderbouwen. Bijzondere aandacht zal uitgaan naar het lijvige, maar vooralsnog nauwelijks bestudeerde Belga graecissans (1730) van Wilhelm Otto Reitz, dat aan het einde van deze traditie staat en talrijke aanknopingspunten biedt om hierop terug te blikken.status: publishe