Evidence conduct in administrative procedure

Problematyką, której omówieniu została poświęcona moja praca magisterska jest postępowanie dowodowe w procedurze administracyjnej. Struktura mojej pracy nawiązuje głównie do uregulowań zawartych w Dziale II Rozdziale IV dotyczącym dowodów w Kodeksie postępowania administracyjnego, lecz przy omawianiu wielu kwestii posiłkowałem się również uregulowaniami zawartymi w zarówno w postępowaniu cywilnym, jak i procesie karnym.Pierwszy rozdział pracy magisterskiej opisuje okoliczności podlegające wykazaniu, a także podmioty, na których ciążą obowiązki dowodzenia faktów w postępowaniu administracyjnym. Wprowadzenie do tego rozdziału zawiera uwagi na temat całego procesu dotyczącego dokonywania ustaleń faktycznych na podstawie zebranych dowodów w różnych modelach procesu dowodzenia. Następnie zostały sprecyzowane okoliczności wymagające dowodzenia a także podmioty uczestniczące w postępowaniu dowodowym. Kolejny rozdział przedstawia podział postępowania administracyjnego na etapy, a następnie dokonywane w ramach tych etapów poszczególne czynności postępowania dowodowego. W ramach rozważań szczegółowych odnoszących się do regulacji kodeksowej opisałem zasady dotyczące postępowania dowodowego. Determinują one zachowanie się organu administracji publicznej, który zezwala lub odmawia dopuszczenia dowodu. W mojej pracy magisterskiej wskazałem również na sposób dopuszczenia dowodu przez organ administracyjny, a także na sposób oceny tego dowodu. Następnie opisałem specyfikę postępowania dowodowego w procedurze administracyjnej. W tej kwestii opierałem się głównie na analizie art. 77 k.p.a. W pierwszej kolejności skupiłem się na podmiocie przeprowadzającym to postępowanie oraz jego obowiązkach. Przedstawiłem również odmienności funkcjonalne i strukturalne postępowania administracyjnego, a także dostępne instytucje wykorzystywane w tym postępowaniu. Kodeks wymienia expressis verbis niektóre środki dowodowe oraz reguluje sposób korzystania z nich. Dokładna analiza tych środków znajduje się w Rozdziale VI. Należy jednak pamiętać, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Środki dowodowe nienazwane stanowią bardzo istotny element postępowania dowodowego. W rozdziale tym omówiłem zasady i tryb korzystania z tych środków. Co więcej, pojęcie „sprzeczności z prawem” w kontekście środka dowodowego i jego dopuszczalności budzi wiele kontrowersji, w związku z tym wymaga ono doprecyzowania. Rozdział ten poświęcony jest również tak zwanym „owocom z zatrutego drzewa”, a więc dowodom uzyskanym za pomocą przestępstwa.Dwa ostatnie rozdziały poświęcone są charakterystyce postępowania dowodowego po wydaniu aktu administracyjnego. Rozdział dotyczący postępowania dowodowego przed organem odwoławczym opisuje zakres wykorzystania dowodów zebranych w postępowaniu pierwszoinstancyjnym. Rozważania zamyka postępowanie dowodowe w procedurze sądowoadministracyjnej. Sąd administracyjny orzeka w zasadzie na podstawie materiału faktycznego i dowodowego sprawy zgromadzonego w postępowaniu przed organami administracji. W postępowaniu przed sądem administracyjnym postępowanie dowodowe może być prowadzone tylko jako postępowanie uzupełniające, ograniczone do dowodów z dokumentów. Celem postępowania dowodowego przed sądem administracyjnym nie jest ustalenie stanu faktycznego, lecz ocena czy organy ustaliły ten stan zgodnie z regułami obowiązującymi w procedurze administracyjnej. Bez wątpienia naruszenie tej zasady pozostawałoby w sprzeczności z zasadą dwuinstancyjności postępowania administracyjnego.The issue of evidence in the administrative procedure is the subject of my master's thesis. The structure of my work refers mainly to the regulations contained in Section II, Chapter IV on evidence in the Code of Administrative Procedure, but when discussing many issues, I also made use of the regulations contained in both civil proceedings and criminal proceedings.The first chapter of the master's thesis describes the circumstances to be demonstrated, as well as the entities which are responsible for proving facts in administrative proceedings. The introduction to this chapter provides comments on the entire process of making factual findings based on the evidence gathered in various models of the chain of command. Then, the circumstances requiring proving were specified, as well as the entities participating in the evidentiary proceedings. The next chapter presents the division of administrative proceedings into stages, and then the individual steps of the evidentiary proceedings carried out within these stages.As part of detailed considerations relating to the code regulation, I have described the principles of the taking of evidence. They determine the behavior of a public administration body that allows or refuses to admit evidence. In my master's thesis, I also indicated the method of admitting evidence by the administrative authority, as well as the method of assessing this evidence. Then I described the specifics of the taking of evidence in the administrative procedure. In this matter, I relied mainly on the analysis of Art. 77 of the Code of Civil Procedure First of all, I focused on the entity conducting the proceedings and their duties. I also presented the functional and structural differences of the administrative procedure, as well as the available institutions used in this procedure.The Code expressis verbis lists some means of proof and regulates the way of using them. A detailed analysis of these measures is provided in Chapter VI. However, it should be remembered that everything that may contribute to the clarification of the case should be admitted as evidence, and is not contrary to the law. Unnamed evidence is a very important element of the taking of evidence. In this chapter, I discuss the rules and procedure for using these funds. Moreover, the concept of "unlawfulness" in the context of a measure of evidence and its admissibility raises a lot of controversy and therefore requires clarification. This chapter is also devoted to the so-called "fruit of the poisoned tree", that is, evidence obtained through crime.The last two chapters are devoted to the characteristics of evidence proceedings after the issuance of an administrative act. The chapter on the taking of evidence before the appeal body describes the scope of using evidence collected in the first-instance proceedings. The considerations are closed by taking evidence in the administrative court procedure. In principle, the administrative court adjudicates on the basis of the factual and evidentiary material of the case gathered in the proceedings before the administrative authorities. In proceedings before an administrative court, evidence proceedings may be conducted only as supplementary proceedings, limited to documentary evidence. The purpose of the evidentiary proceedings before the administrative court is not to establish the actual state of affairs, but to assess whether the authorities have established this state in accordance with the rules applicable in the administrative procedure. Undoubtedly, breach of this principle would be contrary to the principle of two-instance administrative proceedings