Tworzenie kultury jakości: Ustawa 2.0

Doskonałości naukowej nie da się zadekretować. Można i trzeba natomiast dążyć do niej poprzez wprowadzenie systemowych projakościowych rozwiązań w finansowaniu nauki oraz wykształcenie w naszym środowisku kultury jakości. Uczelnie badawcze powinny być wyłaniane w otwartym, dwuetapowym konkursie. Kandydujące szkoły wyższe przedstawiałyby swój plan restrukturyzacji organizacyjno-zarządczej oraz koncepcję poprawy jakości prowadzonej przez nie dydaktyki i badań naukowych. Aby poprawić system oceny jakości badań i dydaktyki oraz proces uzyskiwania stopni i tytułu naukowego należy przede wszystkim wprowadzić nową kategoryzację dziedzin naukowych (na wzór ERC). Ocenę parametryczną opartą na punktacji czasopism naukowych trzeba zastąpić oceną opartą na parametrach bardziej odzwierciedlających indywidualny wkład danej publikacji w rozwój odpowiedniej dziedziny/dyscypliny naukowej (mean normalized citation score, MNCS oraz PP, top 10%). Rektor w przyszłym ustroju uczelni powinien mieć silną władzę wykonawczą, ale jego działania powinny być transparentne. Powinien on ponosić odpowiedzialność za podjęte decyzje przed profesjonalnie przygotowanym ciałem, które uczestniczyło w jego powołaniu i które w skrajnych przypadkach może go odwołać. Dla prawidłowej komercjalizacji wyników badań niezbędne jest stworzenie całego „ekosystemu” wspomagającego ten proces (tworzenie wokół uczelni firm typu spin off, sprzedawanie przez centra transferu technologii licencji dotyczących patentów powstałych w uczelniach, zachęty finansowe do współpracy z przemysłem)