Szkoły wyższe jako miejsce tworzenia i współtworzenia polityki naukowo-technicznej

Społeczeństwo i gospodarka oparte na wiedzy działają dobrze, kiedy istnieje odpowiednia infrastruktura techniczna, związana z informatycznymi urządzeniami do tworzenia i przekazywania wiedzy oraz infrastruktura mentalna związana z instytucjami tworzenia wiedzy i dokształcania. Takimi instytucjami są m.in. szkoły wyższe. Aby sprostać nowym wymaganiom, powinny one być sprawniej zarządzane, mieć bardziej elastyczną strukturę i, rezygnując w pewnym stopniu z dotychczasowego etosu, nastawić się na tworzenie wiedzy stosowanej. Ważna dla wprowadzenia zmian w szkołach wyższych jest reorganizacja wewnętrznych zasad funkcjonowania. Jest to pierwszy warunek przeobrażeń. Najistotniejszym zasobem szkoły wyższej jest praca naukowa i dydaktyczna. Można i trzeba poprawić administrowanie tymi zasobami. Drogą do tego jest przedefiniowanie umowy, „kontraktu” zawartego między szkołą i pracownikiem naukowym: sprecyzowanie, co szkoła „kupuje” od pracownika i co daje w zamian. Drugim warunkiem przeobrażeń jest odpowiednia polityka państwa wobec szkół wyższych. Niektóre jej instrumenty można poprawiać