Zatrute owoce nowoczesności. Kulturowy sens tragicznych dziejów XX-wiecznej Europy w refleksji Zygmunta Baumana, Ágnes Heller i Czesława Miłosza

Celem artykułu jest próba rekonstrukcji oraz analizy dyskursów filozoficznych i literackich trzech wybranych autorów środkowoeuropejskich, którzy usiłowali opisać kategorię nowoczesności z perspektywy traumatycznego doświadczenia totalitaryzmu. Zestawienie wypowiedzi dwojga współczesnych filozofów kultury: Zygmunta Baumana oraz Ágnes Heller, ma na celu wskazanie głównych problemów oraz założeń krytycznej autorefleksji kultury zachodniej. Wspólne obojgu myślicielom przekonanie o potencjalnie ambiwalentnym charakterze samej cywilizacji stanowi punkt wyjścia do rozważań nad szczególną rolą literatury jako świadka XX-wiecznej historii, a zarazem narzędzia krytycznej lektury humanistycznego dziedzictwa zachodniej Europy. Rozważania te projektują możliwe kierunki interpretacji tomu okupacyjnych esejów Czesława Miłosza, uznawanych za pierwszą w polskiej literaturze tak oryginalną formalnie i problemowo doniosłą refleksję o nowoczesności.