Przesłanie Seikilosa

Cel artykułu stanowi uporządkowane chronologicznie, miejscami polemiczne, omówienie obecności utworu Seikilosa w polskojęzycznym piśmiennictwie, głównie fachowym, zarówno oryginalnym, jak i tłumaczonym, oraz próba interpretacji poetyckiego przesłania, jakie niesie ze sobą to słynne epitafium. Autor przypomina historię odkrycia inskrypcji Seikilosa, podkreśla jej oryginalność ze względu na zapis nutowy towarzyszący lirycznej partii tego tekstu, przedstawia zasadnicze problemy interpretacyjne, widoczne również na poziomie różnych jego translacji (chodzi m.in. o kontekstualne rozumienie czasownika φαίνεσθαι). Poczynając zatem od tekstu wydrukowanego przez R. Gansińca w Śpiewniku Filomatów (przygotowanego jeszcze w 1937 roku), a potem przedstawiając w możliwym skrócie uwagi T. Sinki, C. Sachsa, M. L. Westa, J. G. Landelsa i K. Bielawskiego, jakimi objaśniali epitafium Seikilosa, autor próbuje zająć własne stanowisko w odniesieniu do literackiej wymowy tego utworu (z pominięciem specjalistycznych kwestii natury muzycznej), a końcową ilustracją podjętych rozważań jest nowa propozycja polskiego przekładu całej inskrypcji.