A brief note on the constitutional court's judgment numbered: E. 2012/65, K. 2012/128 dated: 20.09.2012/the prophet of the constitutional court and a new step about discrimination

30 Mart 2012 tarihli bir kanun değişikliği ile, iki seçmeli dersin ortaokul ve liselerin müfredatına eklenmeleri kanuni bir zaruret olarak düzenlendi: “Kur’an-ı Kerim” ve “Hz. Peygamberimizin hayatı”. Ana- yasa Mahkemesi, 18 Nisan 2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 20 Eylül 2012 tarihli kararıyla bu kanuni düzenlemeyi Anayasa’ya uygun buldu. Anılan kararında, Anayasa Mahkemesi, “Hz. Peygamberimiz” ifa- desinin anlamını belirledi; Mahkeme, “peygamberimiz”in İslam dininin peygamberi olduğunu vazetti. Ayrıca, Mahkeme, Türkiye’de İslam’ın çoğunluk dini olması dayanak noktasıyla, mevzubahis dersler lehine yaratılan kanuni zorunluluğun/teminatın diğer dinlere mensup olanlar bakımından bir eşitsizliğe yol açmadığını belirtti. Laiklik ilkesi ve ayrımcılık yasağı karşısında söz konusu karar eleştiriye açıktır. İşbu kısa not, bahsi geçen kararın bu çerçevede değer- lendirilmesini ve eleştirilmesini amaçlamaktadır.On 30 March 2012, by a legal amendment, two elective courses have been added to the curriculums of junior high schools and high schools as a legal obligation: “The Holy Koran” and “the life of our Holy Prophet”. In a judgment of 20 September 2012, published in the Official Gazette of 18 April 2013, the Constitutional Court held that this legal provision was compatible with the Constitution. In its judgment, the Constitutional Court explained the meaning of the words “our Holy Prophet”; according to the Court “our Prophet” was the Prophet of the religion of Islam. Moreover, the Court noted that the legal obligation/guaranty granted for those courses did not constitute an inequality for the members of other religions, having regard to the fact that Islam is the majority religion practiced in Turkey. Considering the principle of secularism and the prohibition of discrimination, the judgment in question is open to criticism. The purpose of this brief note is to analyse and criticise the said judgment in this context