Áhrif nýrrar, ósérhæfðar meðferðar við tilfinningavanda á lífsgæði unglinga. Samanburður við biðlistahóp.

Tilfinningavandi er algengur meðal barna og unglinga, bæði í formi geðraskanna sem skilgreinast af tilfinningaeinkennum en einnig sem einkenni sem eru hamlandi en ekki ná greiningarskilmerkjum geðraskanna (e. subclinical). Algengt er að samsláttur sé til staðar þegar kemur að tilfinningavanda og hafa komið upp hugmyndir um að betur mætti skýra tilfinningavanda með einum undirliggjandi þætti frekar en mörgum, mismunandi geðröskunum. Samsláttur getur haft neikvæð áhrif á útkomu meðferða ætlaðar einstaka röskunum. Bræðingur er ný, ósérhæfð meðferð sem byggir á hugrænni atferlismeðferð við kvíða og þunglyndi og er ætluð til að meðferða þá þætti sem mismunandi tilfinningaraskanir eiga sameiginlegt, hvort sem vandinn sé hamlandi en undir greiningarskilmerkjum eða orðinn að röskun. Markmið rannsóknarinnar var að meta áhrif Bræðings á upplifuð lífsgæði þeirra unglinga sem fá meðferðina. Þátttakendur í rannsókninni voru unglingar á aldrinum 13-17 ára sem annað hvort náðu greiningarskilmerkjum fyrir tilfinningaröskun eða voru með hamlandi tilfinningaeinkenni. Þátttakendum var skipt tilviljunarkennt í hópa sem annað hvort fengu meðferð strax eða eftir átta vikur. Eftir átta vikur voru lífsgæði unglinga samkvæmt sjálfsmati markvert betri í meðferðarhóp heldur en biðlistahóp. Hinsvegar mátu þau sig enn með lægri lífsgæði en finnast í heilbrigðum úrtökum. Mögulegt er að lífsgæði taki lengri tíma til að aukast eða að þörf sé á að meðferðin sé yfirgripsmeiri