Epidemiology of falls among personal emergency response system (PERS) users

Markmið: Að lýsa bakgrunni öryggishnappþega á Íslandi og nýtingu hnappsins hjá þeim. Einnig að rannsaka hvort munur sé á þessum þáttum hjá hópi þeirra sem duttu minnst einu sinni yfir 12 mánaða tímabil samanborið við hóp þeirra sem duttu ekki. Enn fremur að gera grein fyrir umfangi byltuvandans meðal hnappþega og rannsaka hvort það tengdist kyni eða aldurshópi þeirra. Að lokum var markmiðið að meta fýsileika þess að kortleggja aðstæður, orsakir og afleiðingar bylta hjá hnappþegum byggt á fyrirliggjandi gögnum frá Öryggismiðstöðinni (ÖM). Aðferðir: Notuð voru fyrirliggjandi gögn um einstaklinga sem höfðu verið með öryggishnapp frá ÖM samfellt yfir 12 mánaða tímabil og höfðu jafnframt fengið samþykkta niðurgreiðslu frá Sjúkratryggingum Íslands (SÍ). Gögnin voru greind með megindlegri og eigindlegri aðferð. Annars vegar var unnið með megindleg gögn heildarúrtaks (N = 765) sem lýstu bakgrunni hnappþega, nýtingu öryggishnappsins og umfangi byltuvandans meðal hópsins. Hins vegar var gerð forrannsókn og leitað upplýsinga sem endurspegluðu aðstæður, orsakir og afleiðingar bylta með eigindlegri innihaldsgreiningu á atvikaskýrslum ÖM um byltur tilgangsúrtaks (N = 5). Niðurstöður: Langflestir hnappþegar (93,9%) voru 65 ára eða eldri en einstaklingar í heildarúrtakinu voru á aldrinum 23 til 100 ára (M = 81,7, sf = 10,03) og 73,7% þeirra voru konur. Margir glímdu við langvinna sjúkdóma og stærstur hluti hnappþega bjó í þéttbýli innan höfuðborgarsvæðisins. Þeir sem duttu minnst einu sinni voru með marktækt fleiri ICD-10 sjúkdómsgreiningar (p = 0,042) en að öðru leyti var bakgrunnur þess hóps sambærilegur bakgrunni þeirra sem duttu ekki (p = 0,185 – 0,798). Milli hópanna reyndist þó marktækur munur á nýtingu öryggishnappsins sem fólst í því að þeir sem duttu nýttu hnappinn meira, í öllum tilheyrandi breytum (p < 0,001). Það hvort og hve oft hnappþegar duttu var ekki tengt við kyn. Algengi bylta var svipað milli aldurshópa en fjöldi bylta/ári var marktækt meiri meðal yngsta aldurshópsins (< 65 ára) samanborið við elstu tvo hópana (75 – 84 ára, p = 0,017 og 85 ára eða eldri, p = 0,046). Atvikaskýrslur ÖM lýstu aðallega viðbrögðum ÖM við hjálparboðum vegna bylta en hluti þeirra hafði einnig að geyma upplýsingar um aðstæður, orsakir og afleiðingar. Ályktanir: Kynntar eru nýjar rannsóknarniðurstöður um faraldsfræði bylta hjá einstaklingum með öryggishnapp ásamt lýsingu á bakgrunni þeirra sem og nýtingu hnappsins. Samantekt á innihaldi atvikaskýrslna ÖM um byltur tilgangsúrtaks studdi fýsileika þess að slíkar skýrslur geti nýst í áframhaldandi rannsóknum á byltum hnappþega. Niðurstöður rannsóknarinnar varpa ljósi á stöðu mála hérlendis tengt viðfangsefnum hennar og byggja undir frekari rannsóknir.Objectives: To describe the profiles of personal emergency response system (PERS) users along with patterns of their PERS use, and to compare users‘ background and use of PERS between those who experienced at least one fall over a 12-month period and those who did not. Another objective was to explore the scope of falls, in terms of prevalence and number of falls/year, among PERS users and whether there was a difference based on gender or age group. The final objective was to explore the feasibility of using fall reports from the security center Öryggismiðstöðin (ÖM) to describe the circumstances, causes, and consequences of falls among PERS users. Methods: Data regarding individuals who had a PERS from ÖM continuously over a 12-month period, and whose system was funded by the Icelandic Health Insurance, were analysed using quantitative and qualitative methods. The first part of this study used quantitative data (N = 765) to describe background characteristics, patterns of PERS use, and the scope of falls, among PERS users. In the second part, consisting of a pilot study, a qualitative content analysis was performed on fall reports made by ÖM regarding falls from a purposive sample (N = 5), with information about the circumstances, causes and consequences of falls being of key interest. Results: PERS users were predominantly (93,9%) 65 years old or older, however, individuals in the total sample of PERS users ranged from being 23 to 100 years old (M = 81,7, SD = 10,03) and 73,7% of them were women. Chronic health conditions were prevalent, and most of the total sample lived in urban areas of Iceland‘s capital area. Those who experienced at least one fall had a greater number of ICD-10 diseases registered (p = 0,042), but otherwise there were no significant differences in users‘ background between those who experienced a fall and those who did not (p = 0,185 – 0,798). There were, however, significant differences between the two groups regarding patterns of PERS use revealing, in all related variables (p < 0,001), more use among those who had experienced a fall. The scope of falls, regarding prevalence and number of falls/year, was similar between men and women. The prevalence of falls was similar among all age groups, but the number of falls/year was greater in the youngest age group (< 65 years) compared to the two oldest groups (75 – 84 years, p = 0,017 and 85 years or older, p = 0,046). Fall reports made by ÖM mainly described ÖM‘s emergency response to falls, but some reports provided information about the circumstances, causes, and consequences of falls. Conclusions: The present study provides new information on the epidemiology of falls among users of PERS in Iceland, users‘ background, and patterns of PERS use. Information provided in fall reports made by ÖM was summarized, and it supported the feasibility of using such reports in future research on PERS users‘ falls. Results of this study give insight to the current status in Iceland of the topics examined and provide a basis for further research