Mat á neysludrifnu kolefnisfótspori Evrópurríkja útfrá tveimur mismunandi skiptingareglum

Consumption-based accounting (CBA) allocates all the final consumer's production and delivery chain emissions rather than the producer, therefore providing information on the emissions caused by residents and users of certain geographic areas, including cross-border emissions. This thesis will look at two different allocation principles of CBA, personal and areal, in calculating consumption-based carbon footprints (CBCF) of 27 European countries. The two allocation principles have often been referred to as territory and residence principles, but in this study, they will be defined as areal and personal. Areal carbon footprint (ACF) combines the consumption-based carbon footprint of economic activities based within a selected geographic border and the global production and delivery chain emissions of the consumer goods and services. That includes the consumption of visitors. Personal carbon footprint (PCF), on the other hand, entails the consumption of the residents of a specific area, disregarding the place of consumption, and also excludes the consumption of visitors of the area. The methods used in the thesis are multiregional input-output, hybrid models, and two consumption datasets. The two datasets used in looking at these different allocation principles comes from EORA26 and the Eurostat household budget survey. EORA26 in finding the ACF of each country and the Eurostat household budget survey to calculate the PCF for those countries. The results of this study show that the difference in allocations leads to difference in results, where ACF for almost all of the countries results in higher emissions of CO2e than PCF.Neysludrifið reikninshald ráðstafar öllu framleiðslu- og afhendingarkeðjunni frá endanlegum neytendum frekar en framleiðandanum og veitir því upplýsingar um kolefnislosun af völdum íbúa og notenda tiltekinna landfræðilegra svæða, þar með talið kolefnislosun sem ganga yfir landamæri. Þessi ritgerð mun skoða tvær mismunandi skiptingareglur innan útreikninga á neysludrifnu kolefnisfótspori með því að nota Evrópulönd sem dæmi. Þessar tvær úthlutunarreglur sem notaðar eru í þessari rannsókn kallast svæðisbundið kolefnisfótspor og persónulegt kolefnisfótspor. Svæðisbundið kolefnisfótspor sameinar neyslumiðað kolefnisspor efnahagsstarfsemi sem byggist innan ákveðna landamæra ásamt alþjóðlegrar framleiðslu og afhendingakeðju neysluvara og þjónustu innan þess svæðis en nær það einnig til neyslu gesta innan svæðissins. Persónulegt kolefnisspor hefur aftur á móti í för með sér neyslu íbúa tiltekins svæðis, að undanskildum neyslustað, og útilokar einnig neyslu gesta á svæðinu. Þessi ritgerð notast við tvo gagnasöfn við að skoða þessar mismunandi úthlutunarreglur. Notaðar eru neytendaupplýsingar frá EORA26 gagnasafninu(sem inniheldur gögn fyrir inntaks- og úttakslíkön notuð í báðum aðferðum) til að reikna út svæðisbundið kolefnisfótspor og neytendaupplýsingar frá Eurostat könnun á fjárhagsáætlun til að reikna út persónulegt kolefnisspor. Niðurstöður þessarar rannsóknar sýna að mismunur á þessum tveimur skiptingareglunum þar sem kolefnis útblástur hjá svæðisbundnu kolefnisfótspori nánast allra landa mælist hærri en hjá Persónulegu kolefnisspori