Op weg naar een meer gepersonaliseerde zorg van somatisch-symptoomstoornis

Onder druk van de doelmatigheidshype leek de gepersonaliseerde zorg even helemaal van het podium, maar de roep om een meer gepersonaliseerde zorg is op dit moment weer sterk. Zelfbepalingstheorie biedt een grondslag voor een invulling van behandeling die is gebaseerd op behoeften, waarden en doelen van de persoon. Een meer gepersonaliseerde behandeling bij somatisch-symptoomstoornis kan zorgen voor grotere effecten die beter beklijven. In de afgelopen decennia is die behandeling weliswaar effectief gebleken, maar de omvang van effecten viel tegen. Dit kan reflecteren dat de stoornis moeilijk is te behandelen, maar het kan ook zijn dat te weinig rekening wordt gehouden met de heterogeniteit van de groep, dat te weinig gebruik wordt gemaakt van effectmetingen die passen bij kleine groepen, en dat de uitkomstmaten niet goed zijn. In de lezing worden resultaten van (profielen) onderzoek naar heterogeniteit bij somatisch-symptoom stoornis gepresenteerd. Ook zal worden getoond hoe effecten van compassietraining individueel worden geëvalueerd met kwantitatieve statistiek. Tenslotte zal er aandacht zijn voor de zoektocht naar nieuwe, beter passende uitkomstmaten