Existentiële thema’s in de behandelrelatie: Een kwalitatief onderzoek naar de betekenis van existentiële thema’s in de behandelrelatie

Vraagstelling: Uit onderzoek blijkt dat patiënten met een angst- of stemmingsstoornis behoefte hebben aan een gesprek over existentiële thema’s, spiritualiteit en/of religie. Het is niet vanzelfsprekend dat dit gesprek plaatsvindt. Doel van dit onderzoek is een verkenning van de in de dagelijkse praktijk aanwezige existentiële dimensie in de behandelrelatie. Met als onderzoeksvraag: Welke betekenis hebben existentiële thema’s in de behandelrelatie tussen patiënten met angst- en /of stemmingsklachten en verpleegkundigen? Deelnemers: In het onderzoek zijn 14 open diepte-interviews gedaan met zeven ggz-verpleegkundigen en met zeven patiënten met angst- en stemmingsklachten. Methode: Kwalitatief onderzoek van fenomenologische aard. De data-analyse is gedaan volgens de zeven stappen van Colaizzi. Resultaat: Existentiële thema’s zijn ingebed in het dagelijkse leven, de behandeling, de maatschappij en in tijd, kennis en beschikbare taal. Deze thema’s zijn opgenomen in de behandelrelatie en worden geassocieerd met holistische zorg. Patiënten en verpleegkundigen geven aan dat het bespreken van existentiële thema’s de kwaliteit van de behandelrelatie zou kunnen beïnvloeden door een toename van verdieping en vertrouwen. Existentiële zorg wordt gezien als een taak van de verpleegkundige. Discussie: Ondanks de beperkingen in de overdraagbaarheid geeft dit onderzoek inzicht in de betekenis van existentiële thema’s in de behandelrelatie. Conclusie: Existentiële thema’s zijn in zodanige mate aanwezig in het leven van de participanten en verweven met de behandelrelatie tussen verpleegkundigen en patiënten met angst- en stemmingsklachten, dat gezegd kan worden dat verpleegkundigen existentiële zorg verlenen. Verder onderzoek zou kunnen bijdragen aan kennisontwikkeling, een breder taalveld en verdere integratie van de existentiële dimensie in behandelmethoden