De veilige stad als collectief doel

Elke stad heeft het moeilijk. Er zijn klachten over hufterigheid, criminaliteit, huisvesting, onwettige migratie en radicalisering. Juist omdat de positie van de nationale staat wordt gerelativeerd door internationaal en Europees recht, neemt het belang van het lokale niveau toe. Zo dicht mogelijk bij de burgers, dat is het streven. Om aandacht te trekken zal een eventuele terroristische aanslag waarschijnlijk plaatsvinden in de stad. Hoe kan dat worden voorkomen? Hoe kan de stad veilig worden? Wat is effectiever, preventief of reactief optreden? Welke keuzes moeten er worden gemaakt, rekening houdend met de mensenrechten waaronder het recht op veiligheid? Met dergelijke vragen raken we de kern van dit boek: wat moeten we verstaan onder de veilige stad? Vanuit juridische, criminologische, historische en culturele visies, geven de auteurs antwoorden op brandende vragen van vandaag. Uit het boek blijkt dat het de burgemeester is die de verantwoordelijkheid draagt en de regie moet nemen, ook als de keuzevrijheid beperkt lijkt. Nederland heeft een inspirerende traditie als het gaat om burgerschap en het bestuur van de stad. Hoewel de stadspoorten hun functie hebben verloren en door de ontzuiling de sociale controle is verminderd, wordt steeds meer mogelijk met digitale veiligheid. Ook dat is niet zonder risico’s. Hoe kunnen bestuur, maatschappelijke organisaties en burgers weer samen verantwoordelijkheid nemen voor de veilige stad