Een gewoon leerstuk op het (toch) niet zo gewone terrein dat ‘medische aansprakelijkheid’ heet

In 2013 rondde ik mijn promotieproces af en verdedigde ik mijn proefschrift Aansprakelijkheid voor zorggerelateerde schade. Wat ik van mijn onderzoek onder meer leerde was dat, hoewel het ‘gewoon’ aansprakelijkheidsrecht is, aansprakelijkheid voor zorggerelateerde schade toch ook zo haar eigenaardigheden of vehikels kent. In de tijd die erna volgde beschouwde ik dat als een gegeven en voer voor kennisoverdracht. De eigenaardigheden kregen echter opnieuw mijn aandacht nadat mij in juni 2019 de vraag werd gesteld om ter gelegenheid van het LSA Symposion 2020 terug te blikken op de ontwikkelingen vanaf de jaren negentig op het terrein van de zorggerelateerde schade én vooruit te kijken. Maar … welke onderwerpen zou ik … en hoe die neer te zetten? Degenen die bij het LSA Symposion waren weten dat ik eruit was: van alle eigenaardigheden verdienden mijns inziens drie een podium. Het betrof de toerekening van de tekortkoming die het gevolg is van het gebruik door de hulpverlener van een ongeschikte medische hulpzaak, de toepassing van een proportionele benadering bij onzekerheid over een causaal verband tussen onzorgvuldig medisch handelen en de schade van de patiënt, en de (on)mogelijkheid van een vergoeding van ander nadeel in geval van een schending van de informatieplicht door de hulpverlener. De drie onderwerpen kenmerken zich door de vrij grote rol die zij op het terrein van de – in de volksmond – medische aansprakelijkheid spelen, maar ook door de diversiteit van rechterlijke uitspraken én wat ‘open eindjes’, hetgeen mij de gelegenheid gaf er ‘iets van te vinden’.In dit artikel doe ik verslag van mijn gedachten over één van de onderwerpen. De lezer kan daar blij mee zijn, omdat hij anders met 30 pagina’s om de oren werd geslagen. Het onderwerp dat is uitverkoren betreft de proportionele aansprakelijkheid. Twee vragen staan centraal: (a) hoe is de toepassing vanaf de jaren negentig en (b) kan het zo blijven of kan c.q. moet het anders? Ik sluit af met een korte beschouwing