Sex & the single school

Jongens en hun vermeende problemen blijven maar sexy in onderwijskringen. Nu eens roept een bestuurder dat gescheiden lessen voor jongens en meisjes dé oplossing is om ‘de achterstand’ van jongens in het onderwijs tegen te gaan. Dan weer bepleit iemand – zoals Angela Crott in haar opiniestuk in Didactief 1/2012 - dat jongens zo ‘bijzonder’ zijn dat ze ook bijzondere maatregelen behoeven om niet uit de boot te vallen. De basis van al deze pleidooien ligt al te vaak in niet goed uitgevoerd onderzoek of het verkeerd interpreteren van onderzoek. In een blog schreef ik recentelijk al hoe gevaarlijk een beetje wetenschappelijke kennis kan zijn. Ik baseerde mij, uiteraard, op onderzoek zoals het artikel in Science over ‘The pseudoscience of single-sex schooling’. De auteurs - allen (neuro)psychologen die onderzoek doen naar sekseverschillen en -rollen - constateren dat de roep om gescheiden onderwijs ‘deeply misguided’ is en zelden gebaseerd op valide wetenschappelijk bewijs. Zij stellen dat het sterkste argument tegen gescheiden lessen is dat dit de mogelijkheid tot samenwerken tussen jongens en meisjes minimaliseert en op sekse gebaseerde stereotypen versterkt. Slotconclusie: Er is GEEN wetenschappelijk bewijs dat gescheiden onderwijs tot betere leerresultaten leidt