Plangebied Diesterbaan 49 te Weert, gemeente Weert; archeologisch vooronderzoek: een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek (verkennend booronderzoek).

Inleiding In opdracht van dhr. en mevr. Slenders (via Arvalis) heeft RAAP in november 2018 een archeologisch vooronderzoek in de vorm van een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek (verkennend booronderzoek) uitgevoerd voor het plangebied Diesterbaan 49 te Weert (gemeente Weert). Resultaten Volgens het bureauonderzoek ligt het plangebied in een gebied met dekzandwelvingen en landduinen. Op de AHN blijkt dat het plangebied midden in een stuifzandgebied ligt, dat mogelijk is geëgaliseerd, waarschijnlijk bij de ontginning van het gebied. Op basis van de bodemkaart wordt ter plaatse van de landduinen een duinvaaggrond verwacht. Onder het stuifzand, en ook ter plaatse van de dekzandwelving, wordt een veldpodzol verwacht. In en in de directe omgeving van het plangebied zijn nog geen archeologische vindplaatsen bekend. Het plangebied maakte tot in de 19e eeuw deel uit van een heidegebied en is in de loop van de 19e eeuw ontgonnen. In elk geval was er in 1883, in het noordelijk deel van het plangebied aan de Diesterbaan, een boerderijerf aanwezig. Tegen 1950 is deze bebouwing verdwenen en was het gebied in gebruik als bos. Tegen 1954 wordt het plangebied ingericht als akker, op uitzondering van het noordelijk deel waar weer een boerderij met erf verschijnt (nog bestaande bebouwing). Binnen het plangebied worden op basis van het bureauonderzoek nederzettingsresten van jager-verzamelaars (hoge verwachting) en landbouwers (middelhoge verwachting) verwacht, mede dankzij de hoge en droge landschappelijke ligging, en ligging binnen een gradiëntzone (overgang van laag en nat naar hoog en droog). Het booronderzoek, uitgevoerd ter plaatse van de locaties van de toekomstige inrichting (nieuwbouw huis en bijgebouw, poel), heeft de resultaten van het bureauonderzoek voor een groot deel bevestigd. Zo is bijna overal een humuspodzolgrond (gevormd in dekzand) aangetroffen, maar is ook vastgesteld dat deze vrijwel overal in meer of in mindere mate is verstoord, vermoedelijk als gevolg van de egalisatie voorafgaand aan de ontginning van het gebied, waardoor het oorspronkelijke reliëf is afgevlakt. Duinvaaggronden, gevormd in stuifzand, werden op de boorlocaties niet aangetroffen. Archeologische resten kunnen daarom in situ aanwezig zijn vanaf een diepte van circa 35 cm –Mv (dikte omgezette A-horizont). Op basis van het booronderzoek kan de verwachting op vindplaatsen van jager-verzamelaars (hoog) en landbouwers (middelhoog) bevestigd worden. De humuspodzol is in het plangebied dermate intact dat plaatselijk (boringen 1 en 6) oppervlakkige archeologische resten (vondsten en ondiepe grondsporen) nog relatief intact kunnen zijn. In de boringen 4, 5, 8 en 9, is de bodem iets dieper verstoord, maar is de B-horizont nog altijd intact. Alleen in boringen 2, 3 en 7 is de bodem dermate diep verstoord dat helemaal geen intacte archeologische resten meer te verwachten zijn. Advies Op basis van de resultaten van het onderzoek blijkt dat in het plangebied, op de locatie van de toekomstige ingrepen, (mogelijk) archeologische resten bedreigd worden door de voorgenomen bodemingrepen. Daarom wordt geadviseerd om de plannen zodanig aan te passen dat verstoring (dieper dan 35 cm –Mv) wordt voorkomen. Indien planaanpassing niet mogelijk is, wordt aanbevolen een vervolgonderzoek uit te voeren, uitgezonderd de verstoorde zone rondom boringen 2, 3 en 7. Omdat zowel vindplaatsen van jager-verzamelaars als van landbouwers worden verwacht, vormt een karterend booronderzoek daarvoor de meest geschikte methode. Dit kan zich dan richten op locaties van de toekomstige inrichting . Het overige deel van het plangebied is niet met het verkennend booronderzoek onderzocht. Daarom wordt aanbevolen hier de dubbelbestemming archeologie te behouden