Briefverslag bouwhistorische- en archeologische waarneming Hoofdstraat 51 te Terborg, gemeente Oude IJsselstreek

Op grond van de gedocumenteerde muurresten kan geconcludeerd worden dat het voormalige gesloopte pand Hoofdstraat 51 gefundeerd is op een oudere voorganger, waarvan ook een deel van Hoofdstraat 49 deel uit heeft gemaakt. Dit duidt erop dat het pand in latere tijd is gesplitst, waarna twee aparte adressen zijn ontstaan (Hoofdstraat 51 en 49). De huidige perceelsgrootte komt overeen met hetgeen op het kadastrale minuutplan uit 1830 is te zien, dus moet van voor die tijd stammen.1 De sprong in de perceelsgrens is te groot om het resultaat te zijn van het dichtbouwen van een osendrop. De ouderdom van het pand is niet te herleiden op basis van het steenformaat, omdat sprake is van oudere hergebruikte stenen. Dit fenomeen zagen we eerder bij de opgraving van de bebouwing onder Walstaete. Op grond van de indeling van het pand en het feit dat steenkalk is gebruikt, zijn de waargenomen resten te dateren in de 17e eeuw. De toegepaste steenformaten dateren uit de periode van de 15e tot en met de 19e eeuw, maar zijn zoals gezegd grotendeels hergebruikt. Oudere fasen konden niet worden onderzocht, omdat er geen verdere ontgraving heeft plaatsgevonden. Wel kon vastgesteld worden dat onder de gedocumenteerde funderingen nog oudere muurresten en bewoningsniveaus aanwezig zijn. In de projectie van de opgravingsresultaten op het kadastrale minuutplan uit circa 1830 (zie afb. 13) zijn de begrenzingen van het minuutplan in rood weergegeven. Hoewel aan de oostzijde de grenzen van het minuutplan een verdraaiing vertoont ten opzichte van de onderzoeksresultaten kan wel worden geconcludeerd worden dat de kadastrale grenzen van circa 1830 overeenkomen met de omvang van het onderzochte perceel. Hoe de relatie is tussen het meest oostelijke deel en de funderingen van het pand nummer 51 is tijdens het onderzoek niet duidelijk geworden. De sporen in de bestaande westgevel van het pand nr 49(doorhalen wat niet van toepassing is) duiden erop dat het oostelijke deel oorspronkelijke deel heeft uitgemaakt van dat pand. Het pand zal dan waarschijnlijk hebben bestaan uit één bouwlaag met een kap evenwijdig aan de straat. De splitsing van dat pand moet reeds voor het begin van de 19de eeuw hebben plaatsgevonden