Sancta Maria riool, Noordwijk

In opdracht van Ontwikkelingscombinatie Sancta Maria heeft archeologisch onderzoeksbureau IDDS Archeologie een opgraving, variant archeologische begeleiding uitgevoerd aan de Langevelderlaan en Pauluslaan in Noordwijk en Noordwijkerhout, gemeente Noordwijk. Deze opgraving vond plaats op 15 februari 2016 - 23 april 2016, 26 september – 5 oktober, 29 november, 4 – 15 mei 2017 en 6 -14 juni 2017. Het doel van de archeologische begeleiding (protocol opgraven) is het documenteren van gegevens en het veiligstellen van materiaal van vindplaatsen om daarmee informatie te behouden die van belang is voor kennisvorming over het verleden. Om de doelstelling te realiseren, zijn enkele onderzoeksvragen opgesteld om te beantwoorden. Deze vragen behandelen onder andere het landschap, de aard en datering van sporen en de gaafheid van de resten. Het onderzoek bestond uit het begeleiden van rioleringswerkzaamheden. In het noorden, fase 1, was dit ter vervanging van het riool. Bij fase 2 en 3 werd de aanleg van een nieuwe aansluiting begeleid. De werkputten waren daarom zeer langgerekt, maar tevens ook zeer smal. De graafwerkzaamheden zijn laagsgewijs uitgevoerd, waarbij op vondsten- en sporenniveaus een vlak is aangelegd alvorens te verdiepen naar de maximale ontgravingsdiepte voor het riool. Tijdens het veldwerk zijn resten vanaf het Bronstijd tot en met de Nieuwe tijd aangetroffen. De resten uit de prehistorie kunnen worden opgedeeld in twee perioden op basis van het aardewerk. De oudste periode (vindplaats I) betreft resten uit de Late Bronstijd – Vroege IJzertijd. De tweede periode (vindplaats II) bestaat uit resten van de Midden en Late IJzertijd. De vindplaatsen zijn vrijwel gelijk in karakter, waarbij agrarische en nederzettingssporen door elkaar lopen. Ook de vindplaatsen zijn chronologisch niet te scheiden vanwege het beperkte vondstmateriaal en het glooiende landschap, waarbij de hoogteligging geen uitsluitsel geeft over de datering. Het merendeel van de resten liggen op de westelijke flank en top van de strandwal en met name in het noord(oost)elijke deel van het plangebied. Het zuidwestelijke deel en de oostelijke flank met strandvlakte zijn relatief leeg qua vondsten en sporen. Deze zone zal minder intensief zijn gebruikt. Tenslotte zijn nog resten aangetroffen van de inrichting van het landschap voor de psychiatrische inrichting Sancta Maria in de 20e eeuw. Deze resten worden niet als behoudenswaardige vindplaats beschouwd en zijn vaak als moderne verstoring aangemerkt tijdens het veldwerk