Jan Six I en het Hollands classicisme

De zeventiende eeuw in de Nederlanden is een Fundgrube van liefde voor de oudheid. De welopgeleide klasse, die in de steden van Holland, Zeeland en de provinciën aanzienlijk was, deed zich volop tegoed aan klassieke kunst en literatuur. De beeldende kunsten door deze te verzamelen, de literatuur door te lezen en in bibliotheken te vereeuwigen en beide door veelvuldig te imiteren. In de archi- tectuur werden uit de oudheid gedestilleerde voorschriften nagevolgd in nieuwe bouwkunst. Deze beweging kan als het classicisme worden aangeduid, in navolging van de hoge status die de klassieke kunst in de Italiaanse renaissance genoot. In deze bijdrage ga ik in op een zeventiende-eeuwse Amsterdammer die exemplarisch was voor deze verzamel- en imitatiedrift: Jan Six (1617-1700). Behalve door zijn vooraanstaande positie als koopman, bestuurder en burgermeester van Amsterdam in 1691, werd hij ook beroemd door het patronaat van een door anderen in zijn tijd vaak miskende kunstenaar: Rembrandt van Rijn (1606-1669)