Deksel van de zwarte doos van Darwin op een kiertje.

Al sinds 1983, toen de Varroamijt in de Nederlandse bijenvolken aan zijn opmars begon, hebben wij alsimkers ons best gedaan om de mijten te bestrijden. Wetend dat anders de volken in twee jaar zoudenbezwijken. Dat heeft geholpen, en inmiddels lukt het om de jaarlijkse sterfte in de winter redelijk laag tehouden (zie artikeltje van Bram Cornelissen). Alleen, bestrijden heeft ook nadelen. Het belangrijkstenadeel is dat door de bestrijding de bijen en de mijten zich niet aan elkaar kunnen aanpassen: de mijtenkunnen niet milder worden, en de bijen niet weerbaarder. Jammer. Om die reden zijn wij, maar ooksommige imkers zelf, begonnen met het ‘niet-bestrijden’ van de Varroamijten. Zoals u weet werktbijen@wur daar al meer dan tien jaar aan. Afgelopen maand zijn twee wetenschappelijke artikelenverschenen over dit werk: het eerste beschrijft en onderbouwt de methode die wij toepassen, het tweedebeschrijft een elegante proef van de universiteit Gent waarbij de erfelijke veranderingen (op gen niveau)die ten grondslag liggen aan een van de resistentie-eigenschappen, het niet reproduceren van mijten inhet broed, zijn blootgelegd. Beide artikelen zal ik hier introduceren. Allebei zijn het ‘open access’artikelen, dus iedereen kan ze downloaden en lezen