Vroege Chinese miniaturen: De ontsluiering van een cultureel fenomeen

Centraal in de dissertatie staat de vraag: hoe functioneerden vroege Chinese miniaturen? Tot voor kort geloofde men te gemakkelijk dat het grafgiften waren of speelgoed voor kinderen. Om deze kernvraag te kunnen beantwoorden is de oorspronkelijke definitie door Paul Singer ‘It is an object that must also exist in large size’ getoetst aan de hand van de antwoorden op de volgende specifieke vragen. 1. Zijn er overeenkomsten aan te wijzen tussen miniaturen in China en daarbuiten? 2. Wat was de functie van vroege Chinese miniaturen? 3. Welke materialen en technieken werden toegepast en hoe was de productie en afzet georganiseerd? 4. Welke voorstellingen komen voor en welke betekenis kan daaraan worden toegekend? 5. Wat levert het in hun literaire en culturele context plaatsen van een tiental bijzondere typen miniaturen op? 6. Wat levert het in een brede context plaatsen van het fenomeen vroege miniaturen op? 7. Hoe verliep het proces van de musealisering? De beantwoording van de kernvraag en de specifieke vragen heeft geleid tot de navolgende verbeterde versie van de definitie: miniaturen zijn autonome, driedimensionale, door mensen vervaardigde objecten, van een ‘handzaam’ formaat – dat wil zeggen niet groter dan tien centimeter –, die een opzettelijk verkleinde versie zijn van eenzelfde object op ware grootte. Het daartoe verrichte onderzoek bestond uit de bestudering van de relevante kunsthistorische en archeologische literatuur, van in totaal 4205 vroege miniaturen uit de onderzochte periode van 5000 v. Chr. tot 1424 na Christus in openbare en privécollecties en interviews met museumconservatoren, verzamelaars en kunsthandelaars