Ustąpienie periodycznego oddychania w czasie wysiłku u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca i oddychaniem typu Cheyne−Stokesa leczonych adaptoserwowentylacją: doniesienie wstępne

Background: Exercise oscillatory ventilation (EOV) is a common pattern of breathing in heart failure (HF) patients, and indicates a poor prognosis. Aim: To investigate the effects of adaptive servoventilation (ASV) on ventilatory response during exercise. Methods: We studied 39 HF patients with left ventricular ejection fraction (LVEF) &#163; 45. Cardiorespiratory polygraphy, cardiopulmonary exercise testing (CPET), echocardiography, and measurement of N-terminal pro-brain natriuretic peptide (NT-proBNP) concentration were performed. Twenty patients with Cheyne-Stokes respiration and apnoea&#8211;hypopnoea index (AHI) &#8805; 15/h were identified. Of these, 11 patients were successfully titrated on ASV and continued therapy. In the third month of ASV treatment, polygraphy, CPET, echocardiography, and measurement of NT-proBNP concentration were performed again. Results: The EOV was detected at baseline in 12 (31%) HF patients, including eight (67%) who underwent ASV. The EOV was associated with significantly lower LVEF, peak oxygen uptake (VO2), and ventilatory anaerobic threshold (VAT), and a significantly higher left ventricular diastolic diameter (LVDD), slope of ventilatory equivalent for carbon dioxide (VE/VCO2), AHI, central AHI and NT-proBNP concentration. In seven patients with EOV, reversal of EOV in the third month of ASV therapy was observed; only in one patient did EOV persist (p = 0.0156). Conclusions: The EOV can be reversed with ASV therapy. The EOV in association with central sleep apnoea and Cheyne- -Stokes respiration (CSA/CSR) is prevalent in HF patients and correlates with severity of the disease. Kardiol Pol 2011; 69, 12: 1266&#8211;1271Wstęp: Periodyczne oddychanie jest częstym zjawiskiem u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca (HF). Występuje ono nie tylko w czasie snu, ale i podczas wysiłku. Periodyczne oddychanie w czasie wysiłku (EOV) jest silnym predykatorem śmiertelności z przyczyn sercowych u pacjentów z HF. Adaptoserwowentylacja (ASV) jest nową metodą leczenia osób z oddychaniem typu Cheyne-Stokesa. Wykazano, że znacznie redukuje ona centralne bezdechy senne i normalizuje patologiczny tor oddychania w czasie snu. Cel: Celem badania była ocena wpływu ASV na tor oddychania w czasie wysiłku. Metody: Do badania włączono 39 pacjentów z przewlekłą HF, z frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF) &#163; 45%. U wszystkich chorych wykonano badanie poligraficzne, ergospirometryczną próbę wysiłkową, badanie echokardiograficzne i oznaczono stężenie N-końcowego propeptydu natriuretycznego typu B (NT-proBNP). Oddychanie typu Cheyne-Stokesa i wskaźnik AHI (apnea&#8211;hypopnea) > 15/h stwierdzono u 20 (51%) pacjentów. U 11 spośród nich skutecznie wdrożono leczenie ASV. W 3. miesiącu terapii ponownie wykonano badanie poligraficzne, ergospirometryczną próbę wysiłkową, badanie echokardiograficzne i oznaczono stężenie NT-proBNP. Wyniki: U 12 (31%) pacjentów z HF stwierdzono EOV, w tym u 8 (67%) leczonych ASV. Chorzy z EOV w porównaniu z osobami z prawidłowym torem oddychania w czasie wysiłku charakteryzowali się istotnie niższą LVEF, szczytowym pochłanianiem tlenu (VO2), progiem beztlenowym oraz istotnie większym rozkurczowym wymiarem lewej komory, nachyleniem VE/VCO2, AHI, centralnym AHI i stężeniem NT-proBNP. W 3. miesiącu terapii ASV stwierdzono ustąpienie EOV u 7 pacjentów, tylko u 1 osoby nie zaobserwowano poprawy w zakresie toru oddychania (p = 0,0156). Wśród pozostałych parametrów ergospirometrycznych tylko puls tlenowy istotnie wzrósł. Szczytowe pochłanianie tlenu i próg beztlenowy nieznacznie się poprawiły, ale różnice te nie osiągnęły istotności statystycznej. U wszystkich pacjentów leczonych ASV stwierdzono normalizację toru oddychania w czasie snu i zmniejszenie AHI do < 5/h. Ponadto w trakcie leczenia ASV zaobserwowano znamienne zwiększenie LVEF i istotną redukcję stężenia NT-proBNP. Wnioski: Badanie pokazuje oryginalne zjawisko normalizacji toru oddychania w czasie wysiłku u pacjentów z centralnym bezdechem sennym leczonych ASV. Na podstawie powyższych danych nie można jednak wnioskować bezpośrednio o znaczeniu klinicznym tej obserwacji. Wpływ ustąpienia EOV w czasie leczenia ASV na rokowanie odległe wymaga przeprowadzenia dalszych badań. Również ze względu na ograniczenia tego badania (krótki okres obserwacji, mała grupa badana) jego wyniki wymagają potwierdzenia w kolejnych pracach. Kardiol Pol 2011; 69, 12: 1266&#8211;127