Porównanie dwóch modeli rehabilitacji kardiologicznej po zawale serca

Background: The key to increase the percentage of cardiac patients undergoing cardiac rehabilitation is to follow a welldesigned exercise programme at home. To maximise the benefits while minimising the risks of aggravating health status, home-based exercise should be tele-monitored. Aim: To compare the effects on physical capacity and sympatho-vagal balance of two types of early cardiac rehabilitation in post-myocardial infarction (MI) male patients: the hybrid model, partly out-patient and partly home-based and tele-monitored vs standard rehabilitation performed only in the out-patient setting. Methods: Sixty two male patients aged 54.7 &#177; 6.9 years, mean 27.3 &#177; 13.5 days after MI with preserved left ventricular systolic function (EF > 50%) underwent an eight-week training programme consisting of 24 training sessions. After performing the first ten interval trainings on a cycloergometer, 30 patients (the hybrid group) exercised at home while being monitored via TeleECG, while 32 patients (the out-patient group) continued their rehabilitation in the out-patient clinic. At entry and after completion of the rehabilitation programme, all patients underwent a symptom-limited treadmill stress test. The following parameters were analysed: maximal workload (METs), exercise duration (ED, min), heart rate (HR, bpm), blood pressure (BP, mm Hg), double product i.e. product of HR and systolic BP at rest and at peak exercise (DP, mm Hg/min, HR × systolic BP), and HR recovery (HRR) in the first and second minute of the recovery period. Results: Maximal workload (out-patient: 7.3 &#177; 1.4 vs 7.8 &#177; 1.2, p < 0.05; hybrid: 8.5 &#177; 1.8 vs 9.9 &#177; 2.2, p < 0.01) and ED (out-patient: 10.1 &#177; 2.0 vs 13.5 &#177; 1.4, p < 0.001; hybrid: 10.9 &#177; 3.6 vs 12.5 &#177; 4.1, p < 0.05) increased significantly in both study groups. The remaining parameters did not change significantly, except for HRR1 (22.1 &#177; 8.7 vs 29.5 &#177; 10.7, p < 0.01) and HRR2 (37.9 &#177; 9.5 vs 43.8 &#177; 10.7, p < 0.01), which improved in the hybrid group only. Moreover, there were no significant differences between the study groups when comparing the training-induced percentage changes in the analysed parameters. Conclusions: 1. Hybrid rehabilitation improved physical capacity and positively influenced the sympatho-vagal balance in post-MI male patients with preserved left ventricular systolic function. 2. The hybrid model was effective and comparable with standard out-patient-based programme. Kardiol Pol 2011; 69, 3: 220-226Wstęp: Szansą na zwiększenie odsetka osób objętych rehabilitacją kardiologiczną (CR) jest jej realizacja w domu. Aby trening domowy był odpowiednio intensywny, musi być prowadzony z wykorzystaniem urządzeń do treningu w domu pod nadzorem TeleEKG. Cel: Celem pracy była ocena wpływu dwóch modeli wczesnej CR u mężczyzn po zawale serca z zachowaną funkcją skurczową lewej komory: modelu hybrydowego składającego się z rehabilitacji ambulatoryjnej i domowej monitorowanej telemedycznie oraz rehabilitacji realizowanej wyłącznie w ambulatorium na wydolność fizyczną i równowagę współczulno-przywspółczulną. Metody: Badaniami objęto 62 mężczyzn w wieku 54,7 &#177; 6,9 roku, po zawale serca z zachowaną funkcją skurczową lewej komory (EF > 50%). Wszyscy badani zostali objęci 8-tygodniowym programem treningowym, średnio 28 dni od zawału, zawierającym 24 treningi. Pierwsze 10 treningów interwałowych na cykloergometrze odbyli ambulatoryjnie, a następnie 32 chorych (Amb) kontynuowało je w ambulatorium, a pozostałych 30 (Hybrid) ćwiczyło w domu pod nadzorem TeleEKG. U wszystkich badanym na wstępie i po zakończeniu rehabilitacji wykonano ograniczoną objawami próbę wysiłkową na bieżni ruchomej. Ocenie poddano: maksymalne obciążenie (METs), czas trwania próby (min), częstotliwość rytmu serca (HR/min), ciśnienie tętnicze (BP, mm Hg), produkt podwójny (DP, mm Hg/min) w spoczynku i w czasie wysiłku oraz HR w 1. i 2. minucie po zakończeniu próby jako wyraz reaktywacji układu przywspółczulnego (HRR1, HRR2). W celu oceny efektywności rehabilitacji porównano wyniki próby wysiłkowej wstępnej i końcowej w obu badanych grupach. Wyniki: W obu grupach istotnie wzrosło maksymalne obciążenie: w grupie Amb 7,3 &#177; 1,4 v. 7,8 &#177; 1,2 (p < 0,05) oraz w grupie Hybrid 8,5 &#177; 1,8 v. 9,9 &#177; 2,2 (p < 0,01), a także czas trwania próby: w grupie Amb 10,1 &#177; 2,0 v. 13,5 &#177; 1,4 (p < 0,001) oraz w grupie Hybrid 10,9 &#177; 3,6 v. 12,5 &#177; 4,1 (p < 0,05). Pozostałe parametry nie uległy zmianie, jedynie HRR1 (22,1 &#177; 8,7 v. 29,5 &#177; 10,7; p < 0,01) i HRR2 (37,9 &#177; 9,5 v. 43,8 &#177; 10,7; p < 0,01) wzrosły istotnie w grupie ćwiczącej pod nadzorem TeleEKG. Jednak gdy porównano efekty treningu między grupami, na podstawie przyrostu procentowego wszystkich badanych parametrów, to nie zaobserwowano istotnych zmian. Wnioski: 1. Model hybrydowy wczesnej CR wpłynął korzystnie na poprawę wydolności fizycznej i równowagę współczulno-przywspółczulną u mężczyzn po zawale serca z zachowaną funkcją skurczową lewej komory. 2. Model hybrydowy jest porównywalnie efektywny z rehabilitacją ambulatoryjną u pacjentów po zawale serca. Kardiol Pol 2011; 69, 3: 220-22