Pierwotna angioplastyka wieńcowa, leczenie trombolityczne i zachowawcze u pacjentów niskiego ryzyka z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST. Analiza śmiertelności krótko− i długoterminowej

Background: Although primary coronary intervention (PCI) is currently regarded as the preferred reperfusion strategy in ST- -elevation myocardial infarction (STEMI), its superiority over thrombolysis has been documented mainly in high-risk patients. In low-risk patients, the difference seems to be not so significant. Aim: To evaluate the early and late mortality in low-risk STEMI patients treated with thrombolysis, PCI, or conservatively. Methods: From a total of 3,780 consecutive STEMI patients presenting within 24 h from symptom onset, 990 low-risk patients (age < 70 years old, Killip-Kimball class 1 at admission, non-anterior STEMI) were selected. The median follow-up duration was 18.3 (14.2&#8211;25.0) months. The patients were subdivided into three groups: group A (n = 465) &#8212; treated with PCI; group B (n = 289) &#8212; treated with thrombolysis; and group C (n = 236) &#8212; treated conservatively. Results: In the whole study group 12 (1.21%) patients died; 30-day mortality in group A was 0.65%. In group B five out of 289 (1.73%) patients died, and in group C four out of 236 (1.69%) patients died. No significant differences in 30-day mortality between these three groups were found (p = 0.3). During the long-term follow-up, 37 (3.7%) of 990 patients died. In group A 18 (3.9%) patients died, in group B ten (3.4%) patients died, and in group C nine (3.8%) patients died (p = 0.96). Conclusions: No significant differences in 30-day or long-term mortality rates between conservative therapy, PCI or thrombolysis groups in low-risk STEMI patients were observed. Kardiol Pol 2012; 70, 1: 1&#8211;5Wstęp: Pierwotna angioplastyka wieńcowa (PCI) jest obecnie najskuteczniejszą metodą terapii ostrego zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). Jej przewaga nad leczeniem trombolitycznym została jednak udokumentowana głównie u chorych wysokiego ryzyka. U pacjentów niskiego ryzyka różnice wydają się być nie tak znaczące. Cel: Celem pracy była ocena wczesnej i późnej śmiertelności u chorych ze STEMI niskiego ryzyka leczonych trombolitycznie, pierwotną angioplastyką wieńcową lub zachowawczo. Metody: Spośród kolejnych 3780 chorych ze STEMI hospitalizowanych w ciągu 24 godzin od wystąpienia objawów wybrano 990 pacjentów niskiego ryzyka (wiek < 70 lat, klasa Killipa-Kimballa 1 przy przyjęciu, zawał ściany innej niż przednia). Mediana czasu obserwacji wynosiła 18,3 miesiąca (14,2&#8211;25,0 miesięcy). Pacjentów podzielono na 3 grupy: grupa A (n = 465) &#8212; leczeni PCI, grupa B (n = 289) &#8212; leczeni trombolitycznie, grupa C (n = 236) &#8212; leczeni zachowawczo. Punktem końcowym był zgon z każdej przyczyny. Wyniki: W całej badanej grupie zmarło 12 (1,21%) chorych; 30-dniowa śmiertelność w grupie A wynosiła 0,65%. W grupie B zmarło 5 (1,73%) spośród 289 pacjentów, a w grupie C &#8212; 4 (1,69%) z 236 pacjentów. Nie stwierdzono istotnych różnic w 30-dniowej śmiertelności między badanymi grupami; p = 0,3. W obserwacji długoterminowej zmarło łącznie 37 (3,7%) spośród 990 osób. W grupie A zmarło 18 (3,9%) pacjentów, w grupie B &#8212; 10 (3,4%), a w grupie C &#8212; 9 (3,8%) chorych; p = 0,96. Wnioski: W badanej grupie osób ze STEMI niskiego ryzyka nie stwierdzono istotnych różnic w 30-dniowej i długoterminowej śmiertelności między chorymi leczonymi PCI, trombolitycznie i zachowawczo. Kardiol Pol 2012; 70, 1: 1&#8211;